29 oktober 2023
Hola a todos, estamos en México. En dat ging niet zonder slag of stoot. Want het waaide hard vandaag! Uiteraard vol wind tegen!
Maar tegen het middag uur bereikten we dan toch de grens, wat verder wél redelijk soepel ging. In eerste instantie wilde ze ons gewoon binnen laten, maar toen ik vroeg of ze alsjeblieft een stempel in mijn paspoort wilden zetten (paspoort moet uiteraard wel vol voor april 2027), moest ik eerst naar een gebouw waar ik een en ander moest invullen, vervolgens moest ik ergens anders geld gaan betalen (dat scheen toch te moeten, ik had daar verder minimale (lees: geen) research naar gedaan, en toen heb ik uiteindelijk een stempel gekregen die zo minimalistisch zonder inkt is dat het eigenlijk niet bestaand is. Was een beetje jammer.
Maar, we zijn in Mexico! En daar zijn we eerst neergestreken om te eten, het allerbelangrijkste natuurlijk. Bij zo’n tent langs de weg waar alle locals ook komen, waar ik de lekkerste quesadilla ooit heb gegeten, die zo groot was dat ik ’s avonds eigenlijk nog steeds geen honger had. Wat niet wil zeggen dat ik niet kan eten… 😉
Na deze reusachtige lunch zijn we weer verder gegaan in de richting van Ensenada, nog steeds met volle wind tegen. Het plan was om naar een RV park te fietsen voor Ensenada, maar zo’n 25 kilometer daarvoor was er een ongeluk gebeurd op de weg, waardoor deze voor een tijd afgezet was. Er leek een dode te zijn gevallen, er waren een aantal mensen overstuur, er was een wit doek over die persoon voor een tijdje, maar naderhand niet meer. Ze zetten het allemaal niet zo af zoals in Nederland zeg maar, ondanks dat er meer en meer politie/defensie op af kwam. Uiteindelijk kwam er ook een auto waarmee het lichaam is afgevoerd, en een takelwagen om de auto mee af te voeren. Er was overigens geen bloed of iets dergelijks te zien, en de auto had wel de voorruit kapot en de voorkant zat een beetje in elkaar, maar zag er verder eigenlijk niet al te erg uit.
Omdat we zo lang hadden moeten wachten, konden we het RV park niet meer voor het donker halen. Nu hadden we natuurlijk zo hard mogelijk kunnen fietsen om nog zoveel mogelijk in het daglicht te kunnen fietsen, maar het waaide nog steeds heel hard en eigenlijk hadden we er ook gewoon geen zin meer in. Dus hebben we heel even zitten wikken en wegen om te kijken of we iemand zouden vragen om ons een lift te geven, maar dat vonden we ook weer zoiets. Er stond namelijk nog een hele rij auto’s te wachten, dus op zich zou het niet zo moeilijk moeten zijn om een lift te regelen. Uiteindelijk hebben we voor de gulden middenweg gekozen en hebben we onze duim opgestoken, en de eerste auto wilde ons meteen een lift geven. Hij ging naar Ensenada, en dat leek ons ook wel wat. Daar waren we toch van plan om hem te gaan, zij het niet een dag later. We hebben de fietsen in de pickup geladen, zijn ingestapt en richting Ensenada gereden.
Achteraf waren we blij, want een deel van de weg had geen vluchtstrook. En nu rijden de meeste mensen wel om je heen, maar een beetje buffer is toch wel zo fijn. Zeker als mensen rijden zoals onze lift, want de snelheidslimiet blijkt alleen maar een suggestie, en dubbel zo hard gaat prima. We waren dus vrij vlot in Ensenada, voor het donker nog. Waar onze lift ons heeft afgezet, in het centrum. We hebben redelijk in de buurt een hotel gevonden wat niet helemaal top is, maar wél goedkoop, en ’s avonds heb ik nog wat vistaco’s gegeten. Ik vind Mexicaans eten helemaal geweldig, dus dat ga ik komende maand heel veel doen! 😉
Het volgende plan is om in twee dagen naar San Felipe te fietsen, om daar een rustdag te houden. Het is dan namelijk de dia de los muertos, en hoewel dat niet mega groot schijnt te zijn in Baja, is het toch wel leuk om er iets van mee te krijgen.
San Felipe is zo’n 250 kilometer, dus hopelijk neemt de wind wat af of krijgen we hem in de rug. Want dat scheelt een slok op een borrel!
