13 november 2023
Wij hebben gisteren met dolfijnen gesnorkeld! En dat was zo vet!
We hadden een boottochtje geboekt naar Isla Coronado, en zagen op de heenweg al snel een pod Beluga dolfijnen. Dichter bij het eiland zagen we nog een pod dolfijnen, zwarte blijkbaar, die zijn groter, en zijn we snel het water ingesprongen om ze onder water te kunnen bekijken. Wat nog wel een dingetje was, want ik moest ook snel even een duikbril en snorkel bij elkaar graaien, waardoor ik eindigde met een duikbril die maar bleef aanslaan, en een snorkel die lek was waardoor ik een halve liter zeewater naar binnen heb gekregen. Maar twee snorkels verder had ik dan eindelijk een snorkel te pakken die het wel deed, en gelukkig zagen we een stukje verder de groep dolfijnen weer, waardoor ik ze toch nog in het water heb kunnen bekijken. Niet helemaal scherp, want mijn duikbril bleef nog steeds aanslaan, maar toch goed genoeg. Het was echt magisch!
Daarna zijn we verder rond het eiland gevaren waar we nog een groep zeeleeuwen zagen, zijn we aangemeerd aan een baaitje om daar een beetje rond te kijken, en zijn we weer terug gevaren naar Loreto, waarbij we weer dolfijnen tegen kwamen die met de boot mee zwommen. En nu heb ik wel eerder dolfijnen vanaf een boot gezien, maar nog nooit vanaf zo’n klein bootje en zo dichtbij. Ontzettend cool!
Overigens is de beste tijd van het jaar om dit te doen januari of februari, want dan zijn er niet alleen dolfijnen maar ook walvissen en orka’s.
De rest van de dag heb ik niet zoveel meer gedaan, want ik had eigenlijk een dag langer in Loreto willen blijven om die boottocht een dag later te doen, omdat ik me heel erg moe en niet zo fit voelde. Maar Katrina wilde graag verder gaan de volgende dag, dus dat zat er niet in.
Omdat we redelijk snel gaan, lopen we voor op ‘schema’, en Katrina wil haar vlucht omboeken naar iets van de 23e in plaats van de 27e. Dat zou voor mij betekenen dat ik dan de 22e al in San Jose del Cabo zou zijn, hoewel ik pas de 29e vlieg. Achteraf had ik beter kunnen wachten met vluchten boeken, maar het is nu ook weer te kostbaar om iets anders te boeken. En om eerlijk te zijn wist ik ook niet dat Katrina er over dacht om eerder naar huis te gaan, dus ik moet nog even bekijken wat ik ga doen.
Gisteravond kwamen er nog drie mannen op de campground die support zijn voor een raceauto die grote kans heeft om te gaan winnen, en dan zijn vierde winst op rij heeft, wat nog nooit eerder voorgekomen is. De Baja 1000 gaat namelijk donderdag de 16e van start, en dat blijkt de Superbowl van deze tak van sport te zijn, waardoor heel Baja afgeladen vol is met offroad voertuigen, grote trucks en bijbehorend volk.
We hebben gisteren een gezellige avond gehad met Sebastian, David en Jeff, en zij hebben wat meer uitleg gegeven over wat die race allemaal inhoudt, maar raadde ook ten zeerste af om het stuk naar La Paz te fietsen omdat iedereen die richting op rijdt met hun grote trucks met aanhangers, en dat, nadat de race begonnen was, we helemaal moesten zorgen dat we niet op de weg waren, want dan rijden alle volgauto’s met een moord tempo achter de racers aan, waarbij je dus niet even over het hoofd gezien wil worden.
Ze boden ons een lift aan gisteren, maar aangezien wij nog even ons game plan moesten bedenken, hadden we gezegd dat we daar vandaag op terug zouden komen. We hadden namelijk eerder besloten om vandaag toch maar een extra dag in Loreto te blijven om een restaurant te zoeken met goed internet waarbij we even onderzoek konden doen naar de vervolg plannen.
Nu was ik gisteravond helemáál niet meer lekker, had ik het stervens koud en vrij hoge koorts, dus ben ik naar bed gegaan en zouden we het vandaag wel verder bekijken.
Nu zijn we dus in La Paz. De truck zat al tot de nok toe gevuld, dus het leek alsof er geen twee fietsen meer bij konden, maar schijn bedriegt. Met vakkundig stapelen pastte het allemaal makkelijk, dus hebben we alles in de auto geladen en zijn we naar La Paz gereden. De enige die niet mee kon was Queso de hond, die gisteravond vanuit het niets opdook. Een straathond, nog een puppy. Super lief dier, heel aanhankelijk, en zag er heel goed uit. Ik dacht echt dat Jeff hem mee zou nemen en zou houden, maar met hun reisschema was dat niet zo makkelijk. Jammer, want het was echt een leuke hond!
Jeff heeft ons afgezet bij de haven ten noorden van La Paz, waar hij nog wat werkzaamheden moest verrichten. Hij werkt in de jacht industrie, goede connecties hebben we opgedaan!
En omdat ik me vandaag eigenlijk nog steeds vrij belabberd voel, niet fit, koud en heel misselijk, wilde ik écht niet nog een stuk fietsen. Op iOverlander stond een restaurant aangeschreven waar je ook kon kamperen, op 5 kilometer afstand. Dat haalde ik nog net, dus daar zijn we nu. Hopelijk dat ik vannacht goed kan slapen en ik me morgen weer een stuk beter voel. Dan zijn we van plan om een stukje naar het noorden te fietsen omdat daar de baai heel mooi schijnt te zijn, blijven we misschien daar overnachten, en fietsen we daarna weer terug naar La Paz om de racers te kunnen zien. Dat schijnt namelijk een heel spektakel te zijn, en nu we er toch zijn…
En ik moet bedenken wat ik allemaal ga doen tot en met de 29e. Of samen met Katrina verder reizen en misschien nog een extra lusje maken na de 22e, of een week in San José del Cabo blijven, of nu al een heel ander tempo aangehouden, ofwel een andere route nemen. Ik heb er ook even aan zitten denken om terug naar LA te fietsen, maar dan moet ik wel weer echt serieus fietsen en ik weet niet of ik daar op dit moment nog heel veel zin in heb. Ik moet het dus nog even allemaal gaan bekijken! 😉
 | BeantwoordenDoorsturen |
Spannend Jonne, zwemmen met dolfijnen!!