Dag 17 – 621 km

19 september 2023

Er is iets desastreus gebeurd. Mijn waterdichte rugzak is niet meer. Waterdicht dan. Want gisteren is er op de een of andere manier een reusachtig gat in gekomen, ik denk dat er iets achter mijn zadel is blijven hangen. En aangezien het een lange dag was, viel me dat ’s avonds pas op, toen ik eindelijk klaar was met fietsen. 

Het zou namelijk een makkelijke dag moeten worden. Klein bergje, niet zoveel kilometers. In twee dagen naar Whitefish, waar ik een avond niet wilde kamperen. Maar toen ik de campground waar ik van plan was te kamperen én niet kon vinden, én om half 4 al bereikte, dacht ik toch nog maar een stukje verder te fietsen. De volgende campground was namelijk maar 33 kilometer verderop. En een berg verder ook, dat heb ik geweten! Alles was moe toen ik uiteindelijk de campground bereikte. Ik kwam boven op de berg nog wel een familie tegen die aan het vissen waren, die me wat tips gaven over de route naar Helena en Yellowtone. Het idee dat zij hadden bij Yellowstone gaat denk ik niet lukken, want zij zeiden dat het het mooist is wanneer je vanaf de noordkant binnen komt en dan richting het westen gaat. Dat is zeg maar precies andersom als hoe ik in gedachten had, namelijk in het westen naar binnen en in het zuiden er weer uit. Die andere route is dus voor de volgende keer!

De route naar Helena volgt allemaal backroads, bevat onwaarschijnlijk veel hoogtemeters en lijkt me vermoeiend en lang duren. In plaats daarvan ben ik denk ik van plan om de main road naar Helena te nemen, omdat men aangaf dat dat een hele mooie weg is, er nauwelijks verkeer is, en het een heel stuk sneller is. En snel klinkt goed op dit moment. Niet zoveel bergen ook 😉

Toen ik eenmaal mijn tent had opgezet gisteravond, mijn eten naar binnen gewerkt had en zo goed als klaar was om in mijn tentje te gaan betrok de lucht ineens en begon het rijkelijk hard te regenen. Gelukkig had ik net alles droog liggen! Hoe lang het heeft geregend weet ik niet, want uiteindelijk ben ik wel in slaap gevallen en toen ik ’s nachts wakker werd was het wel weer droog, maar desalniettemin was toch alles behoorlijk nat vanmorgen. Was echt fantastisch. Gelukkig hoefde ik maar een klein stuk naar Whitefish, waar ik me verheugde op een bed en een douche, en een avond Netflix. Het liep iets anders.

De weg naar Whitefish zou bijna alleen maar bergaf moeten zijn, maar was het niet. Maar ik kwam toch nog wel rond lunchtijd aan, waar ik eerst mijn tent opgezet heb in het parkje om hem te laten drogen. Daar heb ik vrij lang gezeten, want heel snel ging het allemaal niet. Er was ook matige wifi aanwezig, waar ik erachter kwam dat het nog niet zo makkelijk was om een hostel/hotel of iets dergelijks te vinden. Whitefish blijkt extreem duur, en de prijzen begonnen bij 200 dollar, wat ik belachelijk vond. Osmand zei wel dat er ergens een hostel moest zitten, maar eenmaal daar aangekomen bleek dat daar inderdaad ooit een hostel had gezeten, jaren geleden, maar dat nu duidelijk niet meer was. Uiteindelijk ben ik naar een RV park gegaan, waar ik wel mijn tent op mocht zetten en ze me ook nog een beetje matste met de prijs. En er was een douche en een wasmachine, dat was echt het grootste genot ooit! Ik slaap dus nog wel in mijn tent vanavond (en komende avonden ook), maar voel me toch wel weer een beetje opgeknapt omdat ik weer schoon en fris ben. En dat doet toch ook een hoop!

Nadat ik gewassen en gestreken was ben ik nog even het dorp in gefietst, eigenlijk op zoek naar een fietsenwinkel. Ik kwam echter Nancy en Melissa tegen, twee stewardessen die werken bij Delta, die me uitnodigden voor wijn en sushi. Eigenlijk waren ze gewoon aan het recruteren, want Delta neemt op het moment heel veel mensen aan, ze mogen zelf kiezen waar ze heen vliegen, ze krijgen er goed voor betaald en alle onkosten worden ook vergoed. Het leek ze wel iets voor mij 😉 Het was in ieder geval erg gezellig en een van de beste sushi die ik ooit gegeten heb! En zo was de dag/avond toch nog erg geslaagd!

Vanavond slaap ik dus wederom in mijn tentje, komende avonden ook. Ik ga proberen een beetje vaart te maken om snel in Helena te komen, waar ik nu écht in een echt bed wil slapen! Kamperen is best leuk and all, maar ook niet het meest comfortabele. Of ik moet er gewoon nog een beetje inkomen, kan natuurlijk ook 😉

Ps. Terwijl ik in dat parkje zat te wachten komt er een vrouw naar me toe. We zijn een beetje aan het praten wanneer ze zegt dat haar broer een tour naar Banff aan het maken is. Wat bleek, dit was de zus van Thor, de man die ik eergisteren vlakbij de grensovergang tegen kwam. Hij had wel vernoemd dat hij in Whitefish woonde, maar toch toevallig!