Dag 25 – 1221 km

27 september 2023

Ik ben op de ranch. En om daar te komen moest ik eerst nog een heel stuk fietsen gisteren. Wel een mooie route op zich, en normaal gezien ook niet zo zwaar, maar in dit geval wel vanwege stormkracht tegen. Daarom besloot ik uiteindelijk toch de iets meer rechtstreekse weg naar Dillon te nemen, in plaats van nog iets zuidelijker te gaan om daar op een campground te kamperen. Daardoor had ik namelijk een klein stukje wind in de rug, en hoefde ik vandaag minder ver te fietsen. 

De rechtstreekse weg naar Dillon betrof nog wel een berg, maar daarna was het alleen nog maar naar beneden, wat ik best wel goed vond klinken. Het enige nadeel alleen is dat het best een open vlakte is hier. En de wind inmiddels van de zijkant kwam. Ik durfde eigenlijk niet echt heel veel harder dan 30 kilometer per uur te gaan, vanwege windvlagen die van rechts kwamen en me half de weg over bliezen. 

Toen ik uiteindelijk in de buurt van Dillon bij een RV camp aankwam, kon ik er wel kamperen, maar het bleek nog best een stukje van het dorp vandaan te zijn. En het was een grote, open plek, ik zag mijn tentje al vliegen. Dus besloot ik nog maar wat verder te fietsen in de hoop iets tegen te komen. En in het ergste geval kon ik altijd nog uitwijken naar een hotel, hoewel die niet zo goedkoop niet waren. Er was nog een RV campground aan de zuidelijke rand van het dorp, maar nadat de eigenaresse me had rondgereden over het terrein en had laten zien waar ik mijn tent op kon zetten (in een overdekt schuilhok, heel netjes allemaal) zei ze dat er ook een bike camp aan de andere kant van het dorp was. Wat gratis is voor fietsers. En vlakbij de supermarkt en McDonalds was, daar waar eten en WiFi is. Klonk niet zo verkeerd dus, dus besloot ik het te gaan bekijken. 

Nou, verkeerd was het zeker niet. Er stonden een paar gebouwtjes, die op slot waren. Er waren meerdere plaatsen die overdekt waren, waar je theoretisch gezien je tent zou kunnen opzetten, er was een hok met materialen, en er was een douche. Deze douche in kwestie bleek wel koud te zijn, doordat het warme water niet aan stond (wat waarschijnlijk in het hoofdgebouw aangezet moest worden), maar niettemin besloot ik er toch wel een douche te nemen. Het was gisteren namelijk erg warm, ik had best wel flink gezweet, en een douche klonk goddelijk. Dus deed ik even een Wim Hofje en voelde ik me daarna als herboren. Ik besloot daarna naar de supermarkt te gaan om wat te eten, en heb daarna nog een tijd bij de McDonalds gezeten om wat te internetten. Uiteindelijk ben ik weer terug gegaan en heb mijn tentje ergens op het perceel opgezet, wat helemaal prima was. 

Vanmorgen hoorde ik wel iemand lopen, dus toen ik uit mijn tent kwam, kwam ik Larry tegen. Hij was verbaasd dat er iemand was omdat ik niet gebeld had, zijn nummer hing namelijk aan de deur. Maar na uitleg over de kosten, geen lokale simkaart namelijk, snapte hij het helemaal. Hij had het overigens nog nooit eerder gehoord, dus ik weet niet hoe andere mensen dat doen…

Maar goed, Larry maakte het clubhuis open, en dat was helemaal het einde! Er was een toilet, warme douche, keuken inclusief koelkast en magnetron, eettafel en er was zelfs een stretcher om op te kunnen slapen. Had ik dat ’s nachts toch allemaal gemist! Larry was uiteraard zelf ook een fietser en heeft me heel goede uitleg gegeven over Yellowstone en Grand Teton, dus hopelijk kan ik deze nieuwe ingewonnen informatie ook ter uitvoering brengen! Larry vertelde namelijk ook dat over twee weken of zo alle campgrounds en hotels in Yellowstone dicht gaan. Dus de tijd is een beetje krapjes. 

Vandaag was ik niet zo heel snel, aangezien ik eerst nog even langs de supermarkt ging om ontbijt en lunch te kopen, en alle informatie over Yellowstone aan Hannes door wilde geven, die Belg die nu mega gemotiveerd is en al bijna in Yellowstone was. Toen ik op het punt stond om bijna weg te fietsen kwam er nog een andere vent naar me toe, Wil, die een paar woorden Nederlands sprak omdat hij dat had geleerd van Nederlanders toen hij studeerde in Bilbao. En omdat hij altijd zo goed was geholpen door de Nederlanders op reis, wilde hij graag wat terug doen en bood verschillende gratis slaapplekken aan bij familie. Waar het precies is moet ik nog even uitzoeken, maar daar kom ik mogelijk later op terug. 

Net na de middag ben ik dan eindelijk aangefietst op weg naar Twin Bridges. Ik had de opdracht gekregen om naar The Shack te gaan en daar even te vragen of ik de telefoon mocht gebruiken, om de mensen van de ranch te kunnen bellen. Aan de rand van Twin Bridges kwam ik trouwens eerst nog langs nog zo’n bike camp, die wel wat minder mooi was dan die in Dillon, maar desalniettemin wel alles erop en eraan had. Ik vind die bike camps wel wat! 

In The Shack heb ik eerst Kristen geprobeerd, die niet opnam, en daarna Cindy. Daar had Amie het nummer namelijk ook nog van doorgegeven. Nu wist die helemaal van niks, wat lichtelijk lastig was, dus daarop besloot ik Amie maar een belletje te geven, die Cindy dan weer gebeld heeft en mij daarna weer terug heeft gebeld. Kortom, de logistiek was een beetje omslachtig, maar ik ben er uiteindelijk gekomen. Het zijn super aardige mensen, de ranch is best groot, ik heb al een beetje mee geholpen en morgen gaan Kristen en Luke (haar vriend) de buren helpen met iets waarvoor paarden nodig zijn, en ik ga mee. 

Het enige wat ik absoluut niet heb is een geschikte outfit, dus ik hoop dat mijn nieuwe broek (aka mijn nieuwe liefde) opgewassen is tegen paardrijden. Ik hoop het maar, want hij was niet zo heel goedkoop. 

Afijn, ik moet morgen om half 6 paraat staan. Ranch tijden. Dus ik zeg welterusten!