Dag 53 – 2769 km

25 oktober 2023

Onze laatste dag fietsen viel letterlijk in het water. Bij vertrek was het wel droog, maar later hebben we geconcludeerd dat we gewoonweg te snel waren. Als we nu langzamer waren geweest hadden we misschien achter de bui aan gefietst, maar in dit geval gingen we er recht doorheen. Dus toen we allemaal helemaal nat, koud en doorweekt bij een benzinepomp arriveerden om even te schuilen, had niemand nog bijzonder veel zin om verder te fietsen. We hebben een hele tijd bij de benzinepomp gewacht, wat gegeten, wat rond gehangen en in mijn geval ook souvenirs geshopt, die hadden ze namelijk. 

De weersverwachting was dat er tussen 12 en 4 een droge periode zou zijn, waarbij we tussen twee buien door verder zouden kunnen fietsen. Daarna zou het de rest van de middag/avond gaan regenen. En omdat geen van allen zin had om nóg een keer helemaal nat te worden, én we het zonde vonden om de tocht verlept in de regen af te sluiten, hebben we besloten om er gewoon nog een dag achteraan te plakken. 

Dus zijn we in de window of opportunity verder gefietst, kwamen we nog een stuk modder tegen waardoor alle fietsen eruit zagen of ze écht iets hadden doorstaan, en zijn we gestopt in de bruisende plaats Hachita. 

Hachita had ooit een cafe, en een kerk, en meerdere huizen, maar nu zijn er voornamelijk restanten en een benzinepomp met winkeltje. En er is een community centre, waar hikers en bikers voor een kleine vergoeding kunnen overnachten. Een douche was er niet, maar wel een keuken, toilet en WiFi. Al met al best luxe dus. En droog, het allerbelangrijkste! 

Ze hadden ook een tuinslang, dus gisteren zijn meteen alle fietsen weer gepoetst, om vandaag vol goede moed het laatste stuk af te kunnen leggen. 

Vandaag scheen de zon gelukkig weer, dus gingen we dan écht op dat einddoel af. Navigeren was vrij gemakkelijk, er is één weg, en die hebben we af gefietst. Wind tegen, dat wel. Maar het eerste stuk ging vrij snel, want Ian en Tom fietsen veel sneller dan de rest, dus als wij er een beetje achteraan blijven plakken en het bij kunnen houden, gaat dat best vlot. 

Halverwege kwamen we nog John en Mira tegen, iemand die nogal bekend is in het wereldje omdat hij met zijn hond Mira reist. Mijn type was het niet, ik denk dat hij een tikkeltje te veel tijd alleen met zijn hond door heeft gebracht 😉

Halverwege de route nam het tempo wat af, hebben we herinneringen opgehaald van alle hoogte- en dieptepunten van de tocht en zijn we tot de conclusie gekomen dat de laatste paar dagen samen fietsen bij iedereen toch wel een hoogtepunt was. 

Het eindpunt van de route is een hek bij een grenscontrole, en stelt echt totaal niks voor. We hebben wat foto’s gemaakt, even gezeten, en plannen voor volgend jaar gemaakt. Ik wil namelijk nog graag eens een kano/kayak trip maken, Katrina wilde graag mee. We hebben bedacht dat we naar de Yukon in Canada willen en toen Ian dat hoorde wilde hij meteen aansluiten. Tom had er ook wel oren naar, dus mogelijk komt er volgend jaar een kano trip met zijn vieren. Ik bedoel, eerst zien, dan geloven, maar de plannen zijn in ieder geval goed! 

Omdat we bedacht hadden om direct naar San Diego te rijden hadden we niet al te veel tijd om rond te hangen bij de grens, dus hebben we alle spullen ingeladen (wat overigens verrassend goed ging, Janice had een fietsenrek bij de Walmart gekocht voor 36 dollar, waar twee fietsen op kunnen, en deze lijkt ze mogelijk naar San Diego te kunnen brengen). Twee fietsen op het fietsenrek achter op de achterklep, één fiets in de auto. En de rest van de spullen ook achterin de auto. Nelson rijdt namelijk ook mee naar San Diego. 

Echt heel comfortabel zitten was het niet meer met al die spullen in de auto, maar uiteraard mocht ik niet klagen. Dit was voor mij natuurlijk mega handig, en scheelde een hoop tijd en moeite! 

Het was best een lange rit, maar we zijn gearriveerd! We hebben voor drie dagen een AirBnB vlakbij het strand, en hebben dus twee volle rustdagen. Daarin moet nog het een en ander geregeld worden en we moeten een plan maken. Ik wil namelijk al wel vluchten boeken voordat ik naar Mexico ga, want ik vermoed dat het er niet goedkoper op gaat worden. 

Maar, dat zijn zorgen voor morgen. Eerst uitslapen! 

Ps. Tom en Ian hadden dus geen lift, en gingen op de fiets weer verder. Dezelfde weg terug als waar we heen waren gekomen, want er is geen andere weg. Ze waren van plan om wederom in Hachita te overnachten. Over een anticlimax gesproken!