Dag 39 – 1595 km

11 oktober 2023

Alles staat of valt met timing. En die van mij was best goed vandaag! 

Gisteren heb ik gedag gezegd tegen Hannes en zijn we ieder onze eigen weg gegaan. Ik wil namelijk die Great Divide trail tóch afmaken! 

Een van de hoogste passen zat eraan te komen, en het was een beetje de vraag of ik dat gisteren of vandaag zou doen. Ik had gisteren de hoop de pas vandaag te kunnen doen, omdat het anders wel een héél zware dag zou worden. Maar dat was afhankelijk van of ik in Breckenridge een betaalbare overnachting kon vinden. Want aangezien Breckenridge dicht bij de top van de berg ligt, leek me kamperen erg koud. Gelukkig kwam ik erachter dat Breckenridge maarliefst één hostel heeft, waardoor overnachten zeer betaalbaar was, voor Amerikaanse begrippen. En daar was ik maar wat blij mee, want tegen de tijd dat ik in Breckenridge arriveerde waren de benen moe en was ik wel klaar met fietsen voor de dag. Na wat navraag te hebben gedaan leek het erop dat het de volgende avond pas ging sneeuwen, dus dan zou ik precies op tijd zijn. 

Nou, vanmorgen ging ik dus vol goede moed op pad. In Breckenridge scheen de zon nog, maar super warm was het niet. De weg ging geleidelijk omhoog, dus heel zwaar was het allemaal niet, maar wel redelijk lang. En toen ik in de buurt van de top kwam, begon het te sneeuwen. Eenmaal boven aangekomen heb ik alle jassen aangetrokken die ik bij me heb (3 in totaal, maar wél met korte broek) en had ik voor de gelegenheid ook maar mijn handschoenen aangetrokken. Het was namelijk niet meer zo heel erg warm, en het sneeuwde nog steeds een klein beetje. 

De afdaling was zoals de weg omhoog. Het ging geleidelijk naar beneden, en dat was helemaal fantastisch, want zo kon ik op een aangenaam tempo naar beneden cruisen zonder heel veel te remmen. En eenmaal beneden scheen de zon weer, dus daar kwam ik goed vanaf. 

Het restant van de route ging door open vlaktes, met héél harde wind, voornamelijk tegen. Daardoor waaide alle buien wel snel over, maar het was wel een beetje ploeteren. Toen ik rond 4 uur aankwam in Hartsel heb ik wat navraag gedaan bij de benzinepomp. Ik was namelijk van plan om nog zo’n 20 kilometer verder te fietsen en dan ergens te kamperen. Maar het waaide nog steeds heel erg hard, en er werd ook gezegd dat het vanavond zou gaan sneeuwen. Waar ik iets minder enthousiast over was. 

Toevallig was er ook iemand die onderweg was naar Poncha Springs en mij een lift kon geven, wat een klein stukje verderop de route is. Onderweg was er nog regen/natte sneeuw, dus ik was blij dat ik even niet op de fiets zat! 

Nu ben ik dus in Poncha, en ga ik morgen weer verder. Ik slaap in een hotel, omdat het nog steeds hard waait en het vannacht heel koud schijnt te worden, maar met de lift naar Poncha zou ik nu wel de sneeuw voor moeten zijn normaal gezien. Morgen gaan we dus verder, en nu ga ik wel écht kamperen. Ik begin een beetje een luxe paardje te worden 😉