10 september 2023
Het werd dus nog niet dé dag dat ik aan mijn fietstocht ging beginnen. Ik ben gisteren, samen met Daan, terug gereden naar Banff, waarbij we onderweg nog wat dingen bekeken hebben. Het was ’s nachts -3 geweest in Athabasca Falls, maar ik hoop dat dat plaatselijk was, en dat het warmer is nu ik weer in het zuiden ben. Ik voelde me gisteren wel iets of wat beter dan de dag ervoor, maar echt fit kan ik mezelf toch nog niet noemen, dus fietsen heb ik wederom nog maar een beetje uitgesteld. Daan heeft me afgezet in Banff, waar het nog zeer moeilijk was om een slaapplaats te vinden. Bijna alle hostels waren vol, en ze hebben hier 4(!) campings, die ook allemaal vol waren. Dus slaap ik nu voor een schamele 135 dollar in een dorm room, omdat een normale hotelkamer helemaal onbetaalbaar was.
Ik kwam wel meteen leuke mensen tegen, waarmee ik ’s avonds iets ben wezen eten, dus het was toch nog niet zo erg allemaal.
De band van mijn voorwiel bleek wel te zijn leeggelopen, hoewel die in Calgary nog goed gevuld bleven. Nadat ik hem eerst had opgepompt bij een fietsenzaak, liep hij vrij snel weer leeg, dus bij een tweede poging is er nog wat meer latex in gegaan, en nu lijkt hij vol te blijven. Theoretisch gezien is de fiets er dus klaar voor.
Ikzelf wil vandaag even wat kleren wassen en moet daarna eindelijk eens gaan kijken hoe ik in hemelsnaam alles op mijn fiets ga passen. Dat heb ik niet voor vertrek geprobeerd, want ik dacht dat ik dat on the fly wel zou kunnen uitvogelen. Met een beetje geluk gaat dat nog lukken ook.
Door alle misère vergeet ik bijna te melden dat we wél al bijna the big 5 hebben gezien. Eergisteren zagen we een moose met een jong langs de weg. Waar ik wel wat onscherpe foto’s van heb, het was eigenlijk al een beetje te donker om goede foto’s te maken. Later zag ik ook nog een elk met een mega groot gewei in het voorbijgaan, maar nadat we omgekeerd waren om het beter te kunnen zien, was hij verdwenen in de bossen.
Gisteren zagen we een zwarte beer, nog een vrij kleine. Wat best een soap was eigenlijk. Wij stopte namelijk langs de kant van de weg, om vanaf een afstandje wat foto’s te kunnen maken. Hoe langer we daar stonden, hoe meer mensen stopten, en het eindresultaat was dat er een groep mensen aan de overkant van de weg stond om zo goed mogelijke foto’s te kunnen maken. Wat er op neer kwam dat er een kudde mensen stond, er een minuscuul struikje was, en daarachter de beer. Ik denk dat er zo’n anderhalve meter tussen zat.
Toen we weer verder reden leek er een park ranger ons tegemoet te rijden, waarschijnlijk om de mensen weg te jagen voordat er iemand neergesabeld zou worden. Ik snap niet dat mensen zo weinig besef hebben van dieren en het gevaar daarvan.
Het enige wat we nog niet gezien hebben is een grizzly beer. Die hoop ik nog wel ergens tegen te komen, van een grote afstand en niet ergens waar ik wil gaan kamperen. Omdat ik het wel nog na wil kunnen vertellen natuurlijk 😉
Nou Jonne, nog niet aan het fietsen en toch al volop avontuur. Hoop dat je nu snel beter zult voelen!