Dag 51 – 2625 km

23 oktober 2023

De laatste avond ging uit met een bang. Vrij letterlijk, want we zagen al een tijd wat flitsen van alle kanten, maar ineens begon het te regenen. Iedereen trok een sprint naar zijn tent, en dat was dat. De laatste avond. 

Gisteren hebben we zo’n 140 kilometer gefietst, met flink wat hoogtemeters. Onze groep is uitgebreid naar 4, en ik vond het maar wat zwaar! Maar aan het einde van de dag, toen het bijna donker was, kwamen we aan op de campground, waar Janice weer voor allerlei lekkernijen had gezorgd. Nadat we gezellig hadden gegeten – er stond Mac & cheese, kipfingers en friet op het menu – hebben we nog een tijd bij het kampvuur gestaan, die de jongens hadden gemaakt. En tegen de tijd dat ik naar bed ging was ik zo moe dat ik zelfs geen boek meer heb gelezen, en redelijk snel in slaap ben gevallen. 

Vanmorgen gingen we ietwat later van start dan gepland, maar waren we toch best op tijd op onze lunch plaats: Silver City. De laatste stad van de route. We hadden een belangrijke missie, de fietsenmaker zoeken. Katrina had namelijk gisteren een spaak gebroken, waardoor er nu een vrij groot slag in haar wiel zat. Het was dus wel wenselijk dat dat gerepareerd werd voordat we weer verder gingen. 

Uiteindelijk zijn we nog best lang in Silver City geweest. Nadat we de fiets naar de fietsenmaker hebben gebracht hebben we geluncht, en heeft de neef van Katrina, Nelson, zich ook bij onze gang gevoegd. Nu zijn we dus vijf fietsers rijk. Tom en Ian moesten boodschappen doen voor de komende dagen, zij fietsen na Antelope Wells namelijk naar waarschijnlijk El Paso om daar een vlucht terug naar Calgary te nemen, en ik heb nog even gebruik gemaakt van het internet, want die is er in de middle of nowhere niet veel. Ik dacht namelijk dat ik allemaal spullen moest bestellen voor mijn volgende trip voordat ik naar Baja ga, maar ik heb besloten om vanuit Baja een vlucht naar LA te nemen, en van daaruit weer door te vliegen naar Nieuw Zeeland. Omdat dat niet zoveel scheelt in de kosten, maar wel vele malen gemakkelijker is. 

Nadat we eindelijk op weg waren uit Silver City, moesten we nog een kleine 60 kilometer. We hadden namelijk bedacht dat het leuk was om al een eindje richting Antelope Wells te gaan, zodat we morgen geen al te grote dag hebben. Dus slapen we nu ergens in de woestijn, in de middle of nowhere. 

Met al het eten dat we nog hadden hebben we een avondmaaltijd gemaakt, en Nelson heeft een kuil gemaakt voor het kampvuur en deze afgezet met stenen. Zo hebben we dus bij het kampvuur gezeten met een drankje en een muziekje, totdat het begon te regenen. 

Het was maar een korte bui, en ondanks dat het nog wel wat rommelt in de verte lijkt het grootste gevaar wel geweken te zijn. Hopelijk blijft het vannacht en morgen droog. De weersverwachting is namelijk dat het morgen gaat regenen, en dan kan het zomaar zijn dat onze ietwat lange rit, die voornamelijk bergafwaarts gaat en dus snel, veranderd is in een modderpoel waar niet doorheen te komen is. Plus, het zou natuurlijk extreem jammer zijn om de hele rit zo’n verschrikkelijk mooi weer te hebben gehad, en dan de laatste dag als verzopen katjes bij de eindbestemming aankomen. Dat zou jammer zijn, dus voor het gemak gaan we ervan uit dat dat niet gaat gebeuren. Immers, eerst zien, dan geloven. 

Ps. Er zijn nog heel veel meer foto’s, gemaakt door anderen. Deze moet ik nog ontvangen en volgen dus later.