Dag 350 – 13.707 km

31 januari 2020

Ik heb wild gezien vandaag. Een levende slang, niet zo’n kleintje ook niet eigenlijk, iets van twee meter lang. Da’s dan de eerste levende die ik zie, alle rest zat plat aan het asfalt geplakt.

Gisteren ben ik weer met de boot naar het vasteland gegaan. Wat allemaal heel goed werkte, want als eerste moest ik veel meer bijbetalen voor mijn fiets dan de heenweg (andere maatschappij blijkbaar), daarna raakte ik bijna mijn kilometerteller kwijt bij het inladen van mijn fiets en vervolgens moesten we nog een boot wissel maken op een ander eiland. Omdat dat in- en uitladen zo makkelijk gaat allemaal! 

Op mijn laatste dagje op Koh Tao heb ik zo mogelijk nog minder gedaan dan de dag ervoor, namelijk niet eens gesnorkeld. Ik heb wel getracht een stukje te wandelen, maar het was zo heet dat ik het uitkijkpunt te ver weg vond. Over lui zijn gesproken. Toch vind ik het niet zo erg dat ik niet het hele eiland heb gezien, want naar alle waarschijnlijkheid kom ik er nog wel eens terug. In ieder geval om dat duik certificaat te halen! En de rust heeft me wel goed gedaan denk ik.

Omdat ik dus die belachelijk vroege boot had, was ik ook weer op tijd op het vasteland. Daarom heb ik gisteren nog een heel stuk kunnen fietsen. 
Vandaag was ik nog enthousiaster en heb ik nog meer kilometers gemaakt. Ik denk dat het nog twee dagen fietsen is en dan ben ik in de buurt van Maleisië. 

In eerste instantie was Thailand niet mijn favoriet, but it’s growing on me. Vooral kamperen is erg leuk, want verschrikkelijk makkelijk een plekje te vinden. Er zijn campings waar je voor een paar baht kunt staan, soms zijn er ergens douches en kun je daar in de buurt ‘wild’ kamperen. Je kunt bij tempels vragen of je kunt blijven slapen en, zoals ik de afgelopen twee dagen heb gedaan, bij restaurants vragen of je je tentje mag opzetten op het grasveldje/strand ernaast. En tot nu toe waren het allemaal winners.
Het beste van alles is dat het meestal geen geld kost (ik eet mijn avondeten er en reken dat natuurlijk af, maar eten moest ik toch) en ze overal douches hebben. Zo heb ik tot nu toe nog iedere avond kunnen douchen. 
Laat mij zo maar kamperen hoor! Dat tentje ligt prima als ik fris en fruitig ben. En geen gesnurk van andere mensen in een dorm room omdat ik geen privé kamer kon betalen (of het geld er niet voor over had). 

Het enige waar ik me nog wel eens een beetje in vergis zijn de wegen. Er lopen namelijk ‘snelwegen’ en die zijn natuurlijk druk. Vandaag ging ik over een weg die zowel Osmand als Maps.me alleen maar lieten zien als je de kaart extreem uitvergroot. In mijn beleving moest dat dan wel een klein weggetje zijn, misschien zelf gravel of zand. In werkelijkheid bleek het een vierbaans weg te zijn, die had ik even niet zien aankomen! Maar gelukkig niet zoveel verkeer, dus het was alsnog geen ramp hoor. Maar mijn fiets is wel een beetje een overkill in Thailand. 

Ik ben vlakbij een waterval waar ik morgenochtend wil gaan kijken, voordat ik weer verder naar het zuiden fiets. Op naar Maleisië! Ik hoorde namelijk dat ze daar geweldig veel en goed Indiaas eten hebben. En nu ik niet in India van geweest, moet ik het daar maar mee gaan doen dus! 😉

BeantwoordenDoorsturen

1 Reactie

  1. Veerle
    februari 17, 2020 / 10:15 am

    Wauw Jon, die foto’s!! Echt prachtig! Phlox geeft ze ook een grote “wauwwwwww”. Liefs Veerle en Phlox

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *