25 januari 2020
Vandaag heb ik nog een stukje gefietst en kwam ik naast Sam en zijn moeder, waar ik een stukje mee op gefietst heb, ook nog twee Amerikanen tegen.
Zo was ik even aan het praten met Jeff, die een tour/fietsguide is. Toen ik dat hoorde vertelde ik enthousiast dat ik een paar weken geleden een Canadees heb ontmoet die hetzelfde deed een werkte voor een bedrijf dat gevestigd is in Toronto. En wat wil, Jeff en Chris kennen elkaar en werken voor hetzelfde bedrijf. En nu Jeff wat over zijn werk heeft verteld loop (of fiets) ik hier ook wel warm voor. Komt er globaal op neer dat je mensen begeleidt op een fietstocht, waarbij het fietsen niet per se de hoofdzaak is, maar meer een manier om van A naar B te komen. Met één tour ben je zo’n 10 tot 12 dagen bezig, en je verdient er dik geld mee. En het beste is nog dat het dus seizoenswerk is, dus in de winter kun je lekker zelf gaan fietsen, bijvoorbeeld in Zuidoost Azië. Enige puntje is wel dat het wel handig is als je meerdere talen spreekt, dus daar moet ik duidelijk nog even aan werken. Overigens is dat sowieso handig!
Omdat ik niet zo’n zin had om mega ver te fietsen vandaag en er een camping was op ongeveer 85 kilometer had ik bedacht om daarheen te gaan. Bij aankomst bleek die camping in een nationaal park van drie meter groot te zijn, maar moest je wel even 100 baht betalen om er naar binnen te gaan. En laten we wel wezen, dat zijn zeker twee maaltijden. En omdat ik toch verder niks in dat park wilde doen, alleen slapen, had ik niet zo’n zin om voor de entree te betalen.
Dus ben ik die drie meter verder gefietst en heb ik bij een tempel gevraagd of ik daar mocht kamperen. Wat prima was.
Dus nu slaap ik nog steeds drie meter van het strand vandaan, op een privé camping. Met toilet en douche, voor niks. En ik hoorde van meerdere kanten dat ik tempel kamperen echt moest proberen, dus bij deze!
Wat wel een beetje jammer was is dat ik wel ergens door een doorn ben gereden en een lekke band had. In de achterband uiteraard, omdat dat wiel bijna niet in of uit het frame te krijgen is. Deze keer kreeg ik gelukkig wel redelijk snel de buitenband van de velg, maar het plaksetje dat ik een tijdje geleden gekocht is, is het dus niet. Dat wil zeggen, de lijm doet het niet, dus die plakkers bleven niet plakken. Nu heb ik een of andere zelfklevende plakker er op geplakt en hoop ik dat dat heel blijft. Heb ik namelijk een beetje m’n vraagtekens bij. Maar omdat ik was vergeten de ketting er weer op te leggen en nu toch al al m’n tassen van de fiets zijn, zou de volgende ronde banden plakken sneller moeten gaan. Ik hoop maar dat het niet nodig is!
Vanmiddag heb ik ook eens uitgebreid de kaart bestudeerd, en ben ik erachter gekomen dat er wat eilandjes zijn waar ferries naartoe gaan. Eén van die eilanden, Koh Tao, schijnt een waar duik en snorkel paradijs te zijn, waar je onder andere mogelijk reuze zeeschildpadden en een of ander soort haai kunt zien. Naast allerlei andere vissen en koraal en zo. Lijkt mij dus wel leuk! Daarnaast bespaar ik daar ook wat tijd mee, wat ik ook niet heel vervelend vind. Iedere dag meer dan 100 kilometer fietsen in de tropische hitte is namelijk best vermoeiend. Met een beetje geluk kan ik de rest dan dus iets rustiger aan doen. En anders heb ik in ieder geval een rustdag op Koh Tao gehad!
 | BeantwoordenDoorsturen |
Bijna je nieuwe levensdoel gevonden: tourguide!
God weet wat je nog meer voor ideeën krijgt deze reis