Dag 228 – 9008 km

2 oktober 2019

“We ‘re flying high
We ‘re flying right up to the sky”

Dat waren wij vandaag. Of vanmiddag eigenlijk. Want vanmorgen ging nog met wat horten en stoten. 
Na zo’n 2 kilometer was dat het einde van de Wakhan en kwamen we op de M41, waar er glad afvalt lag. Aangezien we ook nog naar beneden gingen vlogen we zowat. Helaas van korte duur, want daarna moesten we weer omhoog. En het waaide mega hard, we waren door en door koud. Dus hebben we in het enige café/restaurant dat Alichor rijk is ontbeten én geluncht. Omdat we naar niet warm konden worden en niet weer naar buiten wilden. Helaas heb ik ook afscheid genomen van m’n korte broek. Ik heb het lang vol gehouden, maar als alle watertjes die je tegen komt bevroren zijn dan is dat mogelijk een teken. 

We wilden vandaag tot ergens halverwege Murghab komen, net voor de pas slapen. Zodat we morgen alleen nog maar de pas over hoefde en daarna naar beneden richting Murghab. Klonk goed.

Toen we eindelijk weer de moed verzameld hadden om naar buiten te gaan en verder te fietsen hadden we zowaar de wind in de rug. En aangezien de weg goed was gingen we mega hard zonder al te veel moeite te hoeven doen. Het was zelfs zo dat we volgens de navigatie naar boven zouden moeten gaan, maar wij het idee hadden dat we naar beneden gingen. En zo gingen we zo over de pas heen. 4200 meter, de makkelijkste ooit. Daarna bijna alleen nog maar naar beneden, dus we hadden bedacht om dan maar gewoon door te fietsen naar Murghab. En daar kwamen we rond schemer aan, 133 kilometer verder. Nu slapen we in een hostel waar er een hoop andere fietsers zijn, onder andere Alex en Céline en andere mensen die we eerder hebben ontmoet. Volgens mij blijft iedereen morgen nog een dagje, net zoals wij. Mogelijk vertrekken we overmorgen dus met een hele groep! We gaan het meemaken! 

Morgen eerst wat kleren wassen en naar de bazaar. Schijnen ze hier gewoon te hebben. Metropool hoor!

5 Reacties

  1. Yvonne
    oktober 15, 2019 / 10:37 am

    Lieve fietsers.

    Wat ben ik blij voor jullie beiden. De laatste kilometers van deze lange rit is jullie zo gegund. Wat een bikkels !

    Ik heb inmiddels een foto voorbij zien komen van twee tentjes met twee fietsen en nu zowaar een foto van twee schaduwen . Ik begin nu toch echt te geloven dat je deze barre tocht niet in je eentje hebt gemaakt .

    Ik val in herhaling maar wat een geweldige foto’s .

    Groetjes Yvonne

  2. Gisela
    oktober 15, 2019 / 10:58 am

    Wat leuk dat je dan onderweg weer bekende fietsers tegenkomt! Wat een ervaringen Jonne!! Wij genieten van jouw avonturen!!

  3. oktober 16, 2019 / 6:23 am

    Dag Jonne,

    Via de wereldfietser kwam ik bij je verslag. Alles gelezen tot aan vandaag en alle foto’s gezien. Wat een prachtige foto’s en wat heerlijk dat je elke dag een verslagje maakt!!
    Dank je wel dat ik al die tijd bij je achterop mocht zitten. Het kan zomaar zijn dat je daardoor wat langzamer omhoog gaat, sorry in dat geval, want ik blijf nog een tijdje achterop zitten. Dank voor het avontuur dat je wilt delen. En doorgaan hoor, want ik ben nog lang niet bij je ‘uitgezeten’!

    • jonnevanbommel
      Auteur
      oktober 17, 2019 / 2:28 am

      Hoi Aart,

      Wat leuk dat je volgt!
      Dank je voor het compliment! We fietsen nog gewoon rustig verder hoor 😉

Laat een antwoord achter aan Aart Veldhuizen Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *