24 mei 2019
Wij hebben de beste kampeerplaats ever. Op een picknick spot die nog in aanbouw is, maar er staan overdekte picknick tafels (wat heel fijn is want het regent), er is een werkend toilet én een douche waar water uitkomt. Wel alleen koud want de boiler is nog niet aangesloten, maar dan kan ik me op z’n minst even afspoelen. Wat best welkom is, want ik ben op z’n zachtst gezegd niet meer zo heel schoon.
Ik praat inderdaad over we, want mijn team is uitgebreid. In Batumi kwam ik Nick, de Amerikaan, namelijk weer tegen en we hebben besloten om samen naar Baku te fietsen. Vanaf daar gaat hij met de boot naar Kazachstan en ben ik van plan om naar Iran te gaan. En tot zo ver is het best leuk om met iemand samen te fietsen!
Gisteren in Batumi heb ik niet meer zo super veel gedaan. Ik had helemaal uitgebreid rond willen kijken, maar het heeft de halve dag geregend en ik voelde er niet zoveel voor om helemaal nat te worden. Toen het eindelijk eenmaal droog was heb ik nog wat rond gelopen, ben ik met een gondel naar een bergje gegaan zodat ik het uitzicht over de stad kon zien (wat eerlijk gezegd een beetje tegenviel) en heb ik ’s avonds samen met Nick en Sjarel, een andere fietser uit Nederland die weer richting huis aan het fietsen is, een biertje aan het strand gedronken. Was leuk!
Vandaag was het een beetje een langzame dag. We begonnen laat, waren niet zo snel en als klap op de vuurpijl had ik ook nog eens een lekke band. De tweede tot dusver, dus eigenlijk mag ik niet zo heel erg klagen. En alles is meteen maar geplakt, want die eerste band die lek was, was dus nog steeds lek. Ik hoop dat dat niet wil zeggen dat er nu nog vele gaan volgen!
Het idee is om komende twee weken gemiddeld zo’n 80 kilometer per dag te fietsen. De planning is om op 6 juni in Baku te zijn, waar Mark en Ellen dan ook zijn. Ik moet zeggen, tot zo ver nog geen gebrek aan visite van het thuisfront!
We willen ook nog een ommetje maken door Armenië. Omdat we toch in de buurt zijn…