Dag 68 – 3671 km

9 november 2023

Het was frisjes in de oase! Een beetje vochtig ook, maar het zal wel niets voor niets groener zijn dan de rest van de omgeving 😉

Wij gingen eerst voor een uitgebreid ontbijt in San Ignacio, hebben nog even overwogen om een dag te blijven omdat we lui waren, maar uiteindelijk toch besloten om maar wat te fietsen, omdat het een beetje bewolkt was en daardoor minder heet dan de dagen ervoor. En dat leek ons dan wel weer fijn met fietsen. 

We wilden naar Santa Rosalia gaan, maar eenmaal daar aangekomen bleek dat niet helemaal ons stadje te zijn, dus zijn we nog een stukje verder gefietst naar San Lucas, waar een campground was, waar Katrina graag wilde slapen. 

Het was een nogal desolate camping, op een kudde Canadezen/Amerikanen na. Die verblijven er ieder jaar de hele winter, en ik snap niet wat je er in hemelsnaam zou moeten doen, want er is letterlijk niks. 

Er was ook geen kantoor of iets dergelijks, er werd ons verteld dat we maar ergens een plaats moesten uitzoeken om onze tent op te zetten, en dat er ’s avonds iemand langs zou komen om geld te innen. Niet helemaal mijn stijl, maar goed. 

Er was een wc zonder wc papier, er was een douche zonder licht, dus moest ik in het donker douchen, en er was meer dan genoeg plaats voor onze tentjes. 

Ik was redelijk moe, dus lag vroeg in bed. En toen ik eindelijk in slaap aan het vallen was, kwamen er drie motorrijders, die naast ons stopte, de motoren nog heel lang lieten draaien, alle lichten aan hadden, en over het algemeen nogal luid waren. Ze hadden een heel overleg, eentje parkeerde uiteindelijk zijn motor vlak achter mijn tentje, en de conclusie van het overleg was blijkbaar dat ze pal naast ons de meest geschikte plek vonden om te kamperen. Let wel, deze campground was ongeveer 8 voetbalvelden groot (niet overdreven), en daarop stonden een stuk of 5 RV’s en wij. Ik snap dus ook wel dat je pal naast ons de meest geschikte plek acht…

Nou, ongeveer een uur later waren alle tentjes opgezet, was het licht uitgedaan en had een van die gasten met zijn oor zijn kussen aangeraakt, want vanaf die tijd was het een gesnurk alsof er een kettingzaag naast je oor werd gehouden. Om eerlijk te zijn had ik het waarschijnlijk nog gehoord als ze hun tentjes 8 voetbalvelden verderop hadden neergezet, maar nu was het helemaal oorverdovend. Daarnaast was er een kat die aan een stuk door aan het miauwen was, waren er honden aan het blaffen, en begonnen voor zonsopgang al allerlei hanen te kraaien uit diverse hoeken. 

Nadat ik dus geen oog dicht had gedaan was ik er vanmorgen bij zonsopgang helemaal klaar mee. Ik heb snel mijn spullen ingepakt en Katrina gemeld dat ik bij de uitgang of bij de weg wel zou wachten. Ik moest gewoon weg daar. 

Vandaag hebben we maar een klein stukje gefietst naar Mulegé, waar we voor de middag al waren. Wederom op een camping, niet mijn keuze. Maar ze hebben op deze camping wél een wasmachine, dus alle spullen zijn weer eens gewassen, en dat is dan wel weer lekker. 

We hebben vanmiddag een beetje rond gekeken en gegeten, morgen zijn we van plan om ’s ochtends een beetje te relaxen, nog wat meer te eten en ’s middags nog een klein stukje te fietsen. Mulegé is namelijk de start van Bahía de Concepción, wat heel mooi schijnt te zijn en waar je overal kunt kamperen (hopelijk iets rustiger). En dan fietsen we overmorgen naar Loreto waar we een rustdag nemen. We nemen de ‘leisery’ trip zeer serieus namelijk. 

BeantwoordenDoorsturen