7 april 2019
Regelmatig blijkt de wereld maar klein te zijn.
In Sarajevo ontmoette ik een jongen uit Brazilië. Hij en zijn vriendin/vrouw hadden, voordat ze verder gingen reizen, een jaar in Dublin gewoond en gewerkt. Ik vertelde enthousiast dat ik Dublin zo leuk vond toen ik er vorig jaar was. En dat het weer zo extreem goed was. Dat de zon 3 dagen lang aan een stuk heeft geschenen en dat ik verbrand was. Hij kon zich dit nog goed herinneren. Waarschijnlijk omdat dit de enige 3 dagen waren waarin de zon heeft geschenen dat jaar. Ik vertelde dat ik met mijn moeder naar een concert van Billy Joel was geweest. Wat bleek, hij was daar ook. Om te werken. Mogelijk zijn we elkaar al tegen het lijf gelopen dus.
Gisteren bij de grensovergang van Macedonië naar Griekenland viel het de man die me hielp op dat ik uit Eindhoven kom. Hij was daar namelijk een paar weken geleden geweest. Of all places.
De Griekse grensovergang maakt de wereld overigens extreem klein. Daar waren ze waarschijnlijk bezig met hun zamibo, en was er geen mens te bekennen. Niet heel moeilijk om allerlei illegale producten naar binnen te smokkelen. Niet dat ik dat gedaan heb natuurlijk, maar het had zó gekund.
En nu ben ik in Thessaloniki. Waar ik van de laatste vrije dag ga genieten voor m’n vakantie in Istanbul. Omdat we er eindelijk zijn, die Griekse, zonnige kust.
Wat fijn Jonne! Eindelijk wat warmer! En je moeder staat al te trappelen om je een paar dagen lekker in de watten te leggen. Geniet er maar van
Ja, de wereld is klein, zelfs 30 jaar geleden al… toen kwam ik in de bus in Maleisië een man uit Veldhoven tegen… of all places
Geniet ervan Jonne. Ik geniet iedere keer van je updates (en dan weet ik ook dat alles ok is, ook fijn )
Grappig Jonne die ontmoeting met de Braziliaan. Wat een toeval! Wij gaven allebei dat weekend een 10, mede door het goede weer! En door Billy natuurlijk!
Ha Jonne,
Waar is dag 49?? Ik maar zoeken of ik iets gemist heb, denk het niet. Leuk, zo’n ontmoeting en toeval bestaat niet
Groetjes, Paul