31 maart 2019
Almost one woman down.
Omdat ik gisteravond koorts kreeg. Zo’n ik heb het super, super koud en alles doet pijn, zelfs mijn huid, soort van koorts. En net nu ik neergestreken was in een – (minus) 4 sterren hotel, waar ze het oncomfortabelste bed hadden waar ik ooit in gelegen heb. Sterker nog, zelfs mijn kampeermatje ligt nog beter. Want in dit bed staken zoveel veren uit dat ik, behalve pijn aan m’n heupen, ook nog gekneusde ribben heb gekregen. Omdat ik daar dus niet nog een dag wilde doorbrengen en ik me ’s ochtends wel weer iets beter voelde heb ik besloten om toch maar een stukje te gaan fietsen. Beetje rustig aan dan. En omdat ik nu gewoon over de weg heb gefietst ben ik éindelijk weer een beetje opgeschoten.
Uiteindelijk ging het wel redelijk, tocht van vandaag was gelukkig een stuk minder uitdagend. Helemaal topfit voel ik me nog niet, maar ik hoop dat ik na een nacht in een fatsoenlijk bed weer helemaal fris en fruitig ben. Zodat ik volle vaart op Kosovo af kan stevenen!
Vandaag heb ik ook eindelijk de band uitgevonden. Iets met beter laat dan nooit en goed werk heeft tijd nodig. Nu kan ik dus mijn banden fatsoenlijk oppompen en ook nog zien hoeveel lucht er in zit ongeveer. Bleek dat ik gewoon iets minder soft moest doen. Eind goed al goed.
Hoop dat je ergens een lekker bed kunt vinden. Misschien ook wat paracetamol naar binnen werken? Sterkte hoor Jonne
Beterschap Jonne!