26 maart 2020
Vandaag is luck finally on my side. Dat gebeurt niet héél vaak, maar vandaag was daar een bijzonder goede gelegenheid voor.
Afgelopen nacht heeft de Thaise overheid de regelgeving versoepeld, waardoor je bij een transit minder dan 24 uur niet meer een negatieve testuitslag voor Corona moest hebben, maar alleen maar een ‘fit to fly’ verklaring. En die had ik! Dus ben ik vol goede moed naar het vliegveld gegaan (Alex heeft me afgezet). Mijn wielen waren nog niet ingepakt, maar dat had ik bedacht op het vliegveld in te laten wrappen. En omdat Thai Airways aangeraden had er minimaal drie uur van tevoren te zijn, had ik daar ook tijd genoeg voor.
Bijna het hele vliegveld was leeg, op die vlucht naar Bangkok na. Daar stond al een enorme rij bij het inchecken (omdat niemand online kon inchecken omdat je eerst de benodigde papieren moest laten zien voordat je boarding passes kreeg).
Ik ben eerst maar op zoek gegaan naar inpak materiaal voor mijn wielen, waardoor ik eerst drie personen ben afgegaan (je wordt immers altijd van het kastje naar de muur gestuurd) om er vervolgens achter te komen dat de wrapwinkel het niet deed vandaag, en dat er verder nergens op het hele vliegveld en rol plastic was zodat ik het zelf in kon wrappen – net zoals ik de vorige keer had gedaan. Het beste dat ze konden doen was een grote plastic zak geven, waar ik het nu maar in heb gedaan. Ik hoop dus van harte dat mijn wielen nog kunnen rollen als ze straks weer onder de fiets moeten!
Twee uur later was ik dan ingecheckt, en ook daar had ik mazzel! Mijn ingecheckte bagage was iets van anderhalve kilo te zwaar, maar daar heeft niemand iets van gezegd. En het beste was nog dat bij iedereen de handbagage werd gewogen, maar dat daar bij mij niet om gevraagd is. Hoewel de vrouw van de incheckbalie een paar keer langs mijn karretje met bagage was gelopen (omdat ze allerlei dingen moest checken voordat ze me in kon checken) en het overduidelijk was dat mijn drie stuks handbagage zeker de toegestane 7+3 kilo zouden overschrijden. Hier zei dus niemand iets van, dus ik hoefde niks bij te betalen.
Toen ik bij de gate aan het wachten was op het boarden bleek het vliegtuig wat vertraagd, en op internet las ik berichten over Thailand die in lockdown zou zijn en andere vluchten zouden al gecanceld zijn. Klonk niet helemaal geruststellend. Maar na navraag bleek het vliegtuig vertraagd te zijn omdat eerst alle papieren en dergelijke van iedere passagier gecheckt moesten worden, en omdat deze vlucht de laatste mogelijkheid was om in Europa te komen wilden ze wel iedereen meenemen.
Mijn transit tijd was maar twee uur, en met anderhalf uur vertraging zag ik dat ook niet bijzonder goed aflopen, maar ze verzekerde mij ervan dat het aansluitende vliegtuig zou wachten totdat iedereen er in zou zitten. Omdat dat dus de laatste vliegtuigen naar Europa zouden zijn. Was ik even blij dat mijn beide vluchten bij Thai Airways zijn vandaag! Alle andere opties die ik had bekeken waren namelijk met meerdere maatschappijen, en dan was het waarschijnlijk heel anders afgelopen. Dan zou ik nu vastzitten op het vliegveld in Bangkok.
Aangekomen in Bangkok stonden er mensen te wachten met bordjes naar verschillende Europese steden, en nadat ze iedereen verzameld hadden moesten we een sprint trekken naar de andere kant van het vliegveld van Bangkok (dat dus best groot is), en konden we zo weer boarden voor de volgende vlucht.
Ze hebben me verzekerd dat de bagage ook mee komt, maar dat moet ik eerst nog zien voordat ik het geloof. Het was namelijk een mega snelle overstap, en mijn ervaring is dat bagage dan niet mee komt… Wat vervelend zou zijn, want als er geen vliegtuigen meer vliegen heb je het ook niet zomaar meer terug natuurlijk!
Nu zit ik dus weer in het vliegtuig, heb ik nog 6 uur te gaan en heb ik in een keer mega last van mijn knieën. Wat frappant is, want dit tweede vliegtuig zit een stuk ruimer dan het eerste exemplaar. Bij deze kan ik daadwerkelijk mijn benen strekken en zo. Hopelijk dat het niet erger gaat worden!
Als het nog een beetje mee zit komt mijn fiets dus ook in Brussel aan. En mocht ik me dan enigszins oké voelen wil ik denk ik de laatste 111 kilometer nog naar huis fietsen. Zodat ik toch nog een beetje fietsend thuis kom. Als die wielen het nog doen dan 😉
En of je fietsend thuis bent gekomen!! Was de perfecte thuiskomst. Wij zijn blij dat je er weer bent. Tot je volgende fiets trip weer natuurlijk, post-corona tijd. Liefs Veerle