20 maart 2019
Er was bijna gezinsuitbreiding geweest vandaag. Vanmorgen was ik net een paar kilometer op weg, en toen viel m’n oog op een angstig pupje aan de kant van de weg. Een van de hoofdwegen in Bosnië volgens mij, dus er komt relatief veel en zwaar verkeer over heen. Nadat ik er even bij had gezeten kon ik ‘m aaien en oppakken. Ik ben een stuk op en neer gelopen, om te zien of er ook nog een moeder of andere pups waren. Maar niks te zien. Dus ben ik naar het eerstvolgende huis gelopen om te vragen of zij iets meer wisten. Er was een meisje thuis die vertelde dat iemand hem uit de auto had gezet. Ze had het blijkbaar dus wel gezien, maar niet de moeite genomen om ook iets van actie te ondernemen. Zit waarschijnlijk niet echt in hun cultuur of zo… In ieder geval, volgens haar was er wel zoiets als een asiel/dieren-opvang-plaats, maar in de stad. Zo’n 15 kilometer verderop.
Uiteindelijk heb ik de pup maar meegenomen, alle spullen uit m’n stuurtas in m’n rugzak, en hond in de stuurtas. Ging op zich wel voor een stukje, helemaal ideaal was het natuurlijk niet.
Toen ik langs een restaurant-achtig iets kwam ben ik daar naar binnen gelopen om te vragen of er inderdaad zoiets als een asiel bestaat, en middels Google Translate kwam ik erachter dat dat dus niet het geval is, maar dat zij hem wel wilden hebben en ervoor wilden zorgen. Dus heb ik hem daar achter gelaten.
Had de pup (eigenlijk een teefje, maar ik ben Brabants dus alles is ‘hij’) graag mee willen nemen, zodat ie zeker een goed leven had gehad, maar op de fiets is dat echt onmogelijk. Hoop dus maar dat deze mensen er daadwerkelijk goed voor gaan zorgen. En ik hoop dat ik verder geen verlaten puppy’s meer tegen kom!
Daarna nog een stukje verder gefietst, en omdat er praktisch één weg loopt die ik moet volgen, heb ik de navigatie niet de hele tijd aan staan. Het scherm dan. Af en toe check ik of ik nog goed zit, en tot m’n grote schrik was dat dus niet en bleek dat ik een klein weggetje in had gemoeten, zo’n 8 kilometer terug. Komt er dus op neer dat ik genoeg gefietst heb vandaag, maar niet echt opgeschoten ben.
Ach ja, morgen weer een dag. En eigenlijk is dit pas de eerste keer dat ik zo ver fout fiets, dus valt allemaal best mee!
Wat wel een beetje jammer is, is dat ik had gehoopt dat die modder van de fiets af zou vallen zodra het droog is. Doet het dus niet. Ook is er iets van m’n spatbord aan de voorkant afgebroken, waardoor hij nu wat los zit en af en toe op het wiel zit. Maar denk dat ik eerst met de hogedrukreiniger erover moet voordat ik pas kan zien welke schroef waar los is. Zoals ik al zei, morgen weer een dag 😉
Hoop dat t pupje niet als voedsel eindigt
Ha Jonne,
Zo zie je maar, je weet niet wie of wat je pad (nog) kruist. Nog geen last gehad van loslopende of verwilderde honden? Ga dan niet richting Santiago, want in Spanje komt je die zeker tegen. Wel schattig zo’n pup, maar inderdaad, meenemen is echt geen optie. En wie heeft er bij lange afstand fietsen nou geen abonnement op enkele keren verkeerd rijden. Jij hebt denk ik geen gedetailleerde routeboekjes bij je en dan fiets je al gauw de goede richting uit
Groetjes, Paul