Dag 313 – 11.179 km

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

25 december 2019

Dat mijn fiets gisteren vederlicht was, was een grote illusie. Vandaag was het weer als vanouds een blok aan mijn been(en). Want in Laos hebben ze bergen met hellingsgraad takelwagen, waar ik dan, met zéér grote inspanning, 3.5 kilometer per uur tegenop ploeter. Da’s namelijk nét snel genoeg om niet acuut ter aarde te storten. 
Maar ik hou van bergen, want zo verschrikkelijk mooi! En als ik dan eindelijk naar beneden kan..!

Mocht je naar Zuidoost Azië willen maar nog niet precies weten waarheen precies, dan zal ik het makkelijk voor je maken. Laos is dé place to be. En ja, dat zeg ik na hier welgeteld anderhalve dag te hebben doorgebracht. 
De natuur is schitterend, de mensen zijn aardig, er is niet zoveel verkeer, ook niet zoveel toeristen, de kinderen zwaaien enthousiast naar je en gaan dan weer verder met waar ze mee bezig waren (grote plus) en het is goedkoop. Hoewel ik net een driedubbele toeristenprijs heb betaald bij de ‘supermarkt’, maar ik was te moe om te onderhandelen. 

Nadat ik vanmorgen nog met Gerko ontbeten heb zijn we toch ieder een andere kant op gegaan. Omdat ik toch wel graag naar Vientiane wil, en daar vlakbij, in Thailand, een of ander park is wat me mooi lijkt. En omdat het daar nu precies het seizoen voor is. Wat zeer bijzonder is, want meestal ben ik mijlenver buiten het seizoen. 
Dus ben ik weer alleen op weg gegaan richting Vientiane. 

Het blijkt dat ik een stuk van ‘The Loop’ heb gefietst, een rondje dus, waar allerlei bezienswaardigheden aan liggen. Plus, de route zelf is al een bezienswaardigheid op zich! Zo kwam ik vanmorgen langs een grot, en onder het mom van ik ben er nu toch, ben ik het ook van dichtbij gaan bekijken. Wat nog een uitdaging was, want halverwege de grot, die mooi om de zoveel meter verlichting had, ging die verlichting dus uit. En dan zie je letterlijk geen hand voor ogen! 
Gelukkig had ik m’n telefoon bij me, waarmee ik even bij geschenen heb. Later kwam ik er ook achter dat alle andere bezoekers blijkbaar een hoofdlamp mee hadden gekregen…
Om de grot uit te komen moest ik nog een heel stuk omhoog klimmen, wat niet helemaal handig was met m’n stuurtas en camera in m’n handen, en mijn fiets schoenen aan. De weg terug naar het begin van de grot behoefte namelijk ook nog het betere klauterwerk. Hadden ze op zich wel even kunnen noemen van tevoren, dan had ik even andere schoenen aan gedaan 😉

Toen ik begin van de middag drie bergen verder was, heb ik even getwijfeld of ik ging stoppen of nog door zou fietsen. Omdat ik eigenlijk niet zoveel zin meer had, maar het ook nog heel erg vroeg was. En het plaatsje waar ik was zo’n 1.5 weg groot was en nogal doods. Dus heb ik besloten om verder te fietsen. 

Toen ik nóg een berg moest bedwingen was dat even balen, maar eenmaal op de top was ik blij dat ik doorgefietst was. Want omdat het al iets later in de middag was, was het licht mooier. Wat het uitzicht helemaal nóg mooier maakte. En toen moest ik daarna nog 30 kilometer verder naar het volgende dorp, waar ik nu ben. 

Vieng Kham, echt een metropool 😉
Maar er is een hotel (meerdere zelfs, maar ik heb geen vergelijkend warenonderzoek gedaan), een restaurant (mijn kerstmaaltijd was fried rice) en een winkel. Waar ik koekjes heb gekocht, als toetje. Omdat je met kerst uiteraard heel veel behoort te eten. En daarna ga ik vroeg naar bed, want ik ben er moe van. 

Omdat ik met kerst maar eenzaam en alleen ben (wat verder geen ramp is hoor), wil ik met oud & nieuw iets meer gaan ondernemen. Ik had eigenlijk gepland om dan in Vientiane te zijn, maar daar ben ik waarschijnlijk wat eerder dan verwacht. Ik heb vernomen dat Nick waarschijnlijk in Luang Prabang gaat zijn, samen met nog een heel aantal andere fietsers die ook in een Whatsapp groep zitten. Ik denk dus dat ik de bus naar Luang Prabang ga pakken om daar oud & nieuw te vieren. Omdat ik dat fietsend niet haal. 
Volgens mij doet de bus er ook wel even over, maar dat moet ik nog uitzoeken.