Dag 3 – 243 km

19 februari 2019

Vandaag ben ik bijna met fiets en al ter aarde gestort. Toen ik niet genoeg snelheid had voor een hellinkje, met een veel te groot verzet. En ik ben zwaar – mijn spullen overigens ook. Uiteindelijk heeft iedereen het overleefd.

En dat kamperen. Matje ligt eigenlijk best prima, kussen is fijner dan het kussen thuis, en de slaapzak was meer dan warm genoeg. De uitrusting is dus dikke prima!
Enige minpuntje was dat er ’s nachts een behoorlijke regenbui over kwam. En ’s ochtends dus nog alles nat was. Dus heb ik zo goed en kwaad als het ging de tent zo proberen te vouwen dat de binnenkant in ieder geval droog bleef. Conclusie na de tent vandaag weer opgezet te hebben: helemaal niks van gelukt. Alles is dus nat helaas…

Kamperen in de winter blijkt toch niet helemaal ideaal. Mijn uitrusting is winterproof, maar heel veel campings zijn nog dicht. Dus moest ik vandaag een heel stuk verder fietsen dan ik eigenlijk had gewild. Eindstand van de teller: 107 kilometer. Ik ben in Remagen. Geluksmomentje was wel dat toen ik écht moe was, het laatste stuk voornamelijk bergafwaarts ging. De maximale snelheid was 48,44 kmh. Harder durfde ik niet.
Het idee van heel dat kamperen was ook om kosten te besparen. Dat lukt nog niet helemaal helaas, want ze durven hier gewoon 12 euro voor een plaatsje voor tent te vragen…

De eerste ‘bergen’ heb ik ook getrotseerd vandaag. Komt er op neer dat ik in het kleinste verzet, met zo’n 5 tot 7 kilometer per uur ploeter om de top te halen. Ik vraag me wel ernstig af hoe dat dat straks op de Pamir moet gaan. Of ik heb dan zo’n verschrikkelijk sterke benen dat het allemaal appeltje eitje is, of ik moet m’n hele hebben en houwen te voet de berg op duwen. Of ik kom er over 3 weken achter dat ik eigenlijk maar één trui nodig heb, maar één broek, slechts één paar sokken en vooruit, wél twee onderbroeken. En dat ik dat koken maar laat voor wat het is, dus alle potjes en pannetjes ook niet meer nodig heb. Want daar heb ik me nog niet aan durven wagen…
Morgen nieuwe ronde, nieuwe kansen!

7 Reacties

  1. Nathalie
    februari 22, 2019 / 2:56 pm

    Zo ik zie het gewoon ook helemaal voor me hoe jij daar staat te klungelen met die tent en het gevecht tegen de berg 😉 haha!
    Maar met dit tempo moeten rachelle en ik nog een ticket boeken voor maart…

    • jonnevanbommel
      Auteur
      februari 22, 2019 / 7:24 pm

      Mwah, zo’n vaart loopt het nog net niet denk ik

  2. Veerle
    februari 22, 2019 / 5:47 pm

    Leuke verhaaltjes Jon! 48,4 km is ook best wel hard hoor, hoewel ik had gegokt dat je zonder remmen zo de 100 km/u wel zou kunnen halen ;-). Succes en veel plezier! En een kus van Phlox

  3. Maarten van der Linden
    februari 22, 2019 / 6:22 pm

    Hallo Jonne,

    Ik ga je volgen hoor.
    Ik vertelde eerder deze week van je tocht aan een collega en ook hij (ook een fietsfanaat) en zijn vrouw volgen je nu.
    Zeker na een dag op het werk zijn je belevenissen leuk om te lezen.
    Veel succes!

    Groet, Maarten

  4. Gisela
    februari 22, 2019 / 6:32 pm

    Ik heb t al koud Jonne als ik dat lees van je natte tent!!! Maar tuurlijk ben ik wat ouder en n koukleumEn ik kan ook niet fietsen… succes Jon!!! Zet m op!!!

  5. Jacques Sars
    februari 22, 2019 / 7:12 pm

    Hi Jonne, goed bezig! Ja dat overgewicht op de fiets dat kennen we wel. Bij je tante in Frankrijk hebben wij op weg naar Santiago n hele lading terug gestuurd. Zware hangsloten en andere belangrijke maar overbodige troep. Veel succes morgen weer en veel plezier. Gr Jacques

  6. Rianne Maas
    februari 23, 2019 / 12:36 pm

    Elke dag een ervaring rijker! Het komt vast goed! Ik lees je verhalen met veel plezier.
    Geniet ervan Jonne,

    Groeten, Rianne

Laat een antwoord achter aan Jacques Sars Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *