Dag 23 – 1061 km

25 september 2023

Het scheelde maar een klein haartje of ik had Garmin van de berg afgesmeten. Dat was nadat hij me de verkeerde kant op stuurde, en ik de berg die ik inmiddels al halverwege af was, weer terug omhoog moest. Waardoor ik veel verder moest fietsen, veel meer hoogtemeters moest maken en er heel veel tijd mee kwijt was. Ik ben volgens mij nog nooit zo ver de verkeerde kant op gefietst. Maar goed, eenmaal weer op de juiste route moest ik nóg een berg over, daarna ging het heel steil naar beneden, en overal had ik flinke wind tegen. 

Maar on the upside, ik sta nu op de campground geparkeerd naast een ouder echtpaar, die me een of andere stuffed zucchini hebben gevoerd die zowaar best lekker was. En ik weet zeker dat dat dan ook het gezondste is wat ik tot dusver gegeten heb! 

Nog een pluspuntje: ik heb alvast een touw over een tak heen kunnen werpen. Niet de tak die ik eigenlijk wilde, maar nadat ik al direct mijn arm had verrekt dacht ik dat deze tak ook uitmuntend is. 

Gisteren heb ik het laatste stukje naar Butte afgelegd, waar ik nog een nacht in een hotel wilde slapen. Als dat dan mogelijk is, moet je er ook gebruik van maken ook natuurlijk! 
Ik ging eerst voor lunch, want lunchtijd, waar ik toevallig in de hotspot van Butte belandde. En da’s vrij knap, want er valt niet echt bijster veel te beleven in Butte. 

Afijn, ik ging aan de bar zitten, bestelde wat eten, en raakte aan de praat met wat mensen die vlakbij me zaten. Het kwam erop neer dat Mik me uitnodigde om bij hem te komen slapen, aangezien hij kamers zat had. Hij waarschuwde wel dat het niet zo schoon was, en dat bleek een understatement. Degene die er ook bij was, Sonia, poetst, dus die is ’s middags langs gekomen om in ieder geval de ergste vuiligheid weg te halen. ’s Avonds ben ik nog met Sonia ergens een biertje wezen drinken, Mik ging niet mee want voelde zich niet zo lekker, en zo was het wederom best een sociale dag! 
Mik nodigde me nog uit om zo lang te blijven als ik wilde, maar omdat het weer nu nog mooi is, besloot ik toch maar weer verder te gaan. 

Het idee is dus om met een ommetje naar de ranch in Twin Bridges te fietsen, omdat verschillende mensen aangaven dat het stuk dat ik nu aan het fietsen ben zo mooi is. Vandaag heb ik dus al een heel stuk gefietst, morgen fiets ik nog een stuk van de route en buig ik dan af naar Dillon, en overmorgen ben ik dan in Twin Bridges. Althans, dat is het idee. 

Ik ben heel benieuwd en vind het ook niet zo erg om even niet te hoeven fietsen. Ik voel me namelijk net een bejaarde, maar ik heb dus mega last van mijn heupen. Of dat aan het fietsen ligt weet ik niet, want al fietsend heb ik nergens last van. Het begint meer als ik in bed lig, en ik heb er zo’n last van dat ik nog minder goed kan slapen. De aftakeling is al vergevorderd 😉
En, een beetje paardrijden lijkt me ook wel leuk!