Dag 221 – 8587 km

• 

• 

25 september 2019

We zijn weer vertrokken hoor. Mocht even duren, maar dan heb je ook wat! Weer helemaal fris en fruitig, eindelijk geen diarree meer. 
Resultaat na zo’n 10 dagen ziek geweest te zijn? Er is ongeveer zo’n héle kilo af. Heb namelijk even op de weegschaal gestaan waar normaal de meloenen op gewogen worden 😉

Vanmiddag zijn we dan eindelijk weer vertrokken, enigszins laat omdat we eerst nog wat dingetjes op de bazaar wilden kopen. Hadden we eerder namelijk absoluut geen tijd voor gehad!

edereen die overdag wel eens de televisie aanzet ontkomt niet aan Tell Sell. Meest gepromote product: zo’n abtrainer die je op je buik moet plakken en trillingen geeft zodat je een sixpack krijgt terwijl je op de bank hangt. Aangezien wij over wegen fietsen waarbij ook alles trilt is het vraagstuk van de dag of ik nu een sixpack ga krijgen door actief over ongelijke wegen te fietsen. Klinkt veel aannemelijker namelijk 😉

Na zo’n 40 kilometer (waarvan vijf op en neer in Khorog) vonden we het wel weer genoeg getrild voor vandaag en hadden we een mooi kampeerplekje in de buurt van de rivier gevonden. Net toen we ons ultra gezonde maaltje aan het koken waren (de brander doet het weer!) kwam het leger met 4 man sterk ons vertellen dat we daar niet mochten kamperen. Of eigenlijk, die militairen kwamen pas naar ons toe toen er een man even een praatje kwam maken die wel Engels sprak. Omdat ze dat niet kennen in het Tadzjiikse leger hoor. Kwam er in ieder geval op neer dat we dus weg moesten, maar aangezien we net aan het koken waren mochten we dat nog wel even afmaken. Dus hebben we onder het toeziend oog van 4 militairen gegeten, daarna ons boeltje gepakt en zijn we zo’n 500 meter opgeschoven, waar we wel mochten kamperen. Was erg nuttig! 
Dus nu staan we bij een schooltje en worden we morgenochtend vast omringd door hele hordes kinderen. Denk dat we vroeg gaan opstaan!