13 september 2019
Vandaag heb ik een kind achterna gezeten. Omdat ik het best prima vind om 16 keer hello tegen hetzelfde kind te zeggen, maar ik het niet zo tof vind als hij me aan m’n tassen om probeert te trekken of naar me gaat tuffen. Toen ie de hond ook nog probeerde te trappen ben ik even boos geworden. En rennen dat ie deed!
Gisteren hebben we de Tavildara pass getrotseerd, de eerste hoge berg. Op zich was het goed te doen, niet super steil, overal te fietsen. Wel lang omhoog.
En de grootste uitdaging was dat je dacht dat je bij de top was, en er dan nog een volgende bocht omhoog ging. Maal 35. Maar dat moment waarop ik naar beneden kon… Heerlijk! De weg was niet echt goed te noemen, slecht gravel eigenlijk. Maar hoe harder je gaat, hoe soepeler overal overheen. Dus dat doe ik dan ook. Uiteindelijk hebben we een paar kilometer voor Kalay Khumb gekampeerd, op een grasveldje, tussen de bomen, langs de rivier. Ik was kapot, dus heb best goed geslapen!
Vanmorgen nog een laatste stukje afgedaald naar Kalay Khumb, daar een mega groot ontbijt gegeten – hadden we nodig – en daarna op weg gegaan richting Khorog. Wat dan weer een stukje hoger ligt, en waarbij de weg er naartoe ook nogal wat heuvels bevat. Goede voorbereiding op de Pamir zullen we maar zeggen!
We volgen de rivier tot aan Khorog. Afghanistan is letterlijk op een steenworp afstand! Vanavond kamperen we op een privé strandje aan de rivier met uitzicht op Afghanistan. Idee was mega. Totdat het nogal begon te waaien. Omdat het zo warm is had ik besloten om alleen de binnentent op te zetten. Resultaat is dat het tentje 2 keer omgewaaid is en dat er sand everywhere is! Denk dat ik een review op iOverlander ga zetten 😉
Mooie foto’s Jonne! Waar is de vind-ik-leuk-knop bij elk verhaal? Vooral het kind achterna zetten stukje, prachtig!