27 augustus 2019
Ik weet niet waarom ‘we’ altijd over Ryanair klagen. De laatste keer dat ik daarmee gevlogen heb, heb ik nog winst gemaakt ook. En dat was verder ook een prima toestel.
Dat vliegtuig van vandaag, van Brussel naar Istanboel, dat sloeg echt alles. Het viel letterlijk bijna uit elkaar, de stoelen hingen nog net met een paar draadjes aan elkaar vast. Ik heb al best wel in een paar vliegtuigen gezeten in m’n vorige leven, maar nog nooit een in deze staat. Alhoewel, deze had wél een entertainment system en dat had dat vliegtuig van United waar ik in een ver verleden 8 uur moest doorbrengen dan weer niet (maar die had dan wel weer dode beestjes in het kussentje zitten). Misschien ben ik wel gewoon super verwend na de laatste vlucht met Emirates 😉
Lichtpuntje: het vliegtuig is bijna leeg. Ik heb dus zo’n 30 stoelen om me heen die leeg zijn en waar ik dus óók nog kan gaan zitten. Mocht de stoel waar ik nu op zit daadwerkelijk uit elkaar vallen.
Groot lichtpunt: we zijn weer op weg! De fiets zat in elkaar. Als voorbereiding heb ik de straat een keer op en neer gefietst en vervolgens de fiets weer uit elkaar gehaald. Die zit nu in een doos, net als de rest van mijn bagage. Dit alles met hulp van mijn vader, uiteraard. Want die had naast de kennis ook nog eens al het gereedschap!
Inchecken was best makkelijk, 90 euro betalen, afgeven bij de sectie uitzonderlijk vreemde voorwerpen en dat was dat. Nu hoop ik uiteraard dat ie ook zonder kleerscheuren in Samarkand aankomt, want de fiets is eigenlijk té mooi om mee te fietsen. Kun je nagaan hoe hard ik ga huilen wanneer de eerste kras erop zit!
Het totaal aan gewicht was 50 kilo. Maar wel inclusief twee zware dozen, dus onder aan de streep denk ik iets of wat lichter te zijn. De nieuwe fiets heeft in ieder geval wél bredere banden dan de vorige en schijfremmen. Zodat ik straks hard de Pamir over kan. Naar beneden dan hè, naar boven wordt waarschijnlijk een iets grotere uitdaging…
| BeantwoordenDoorsturen |