Dag 122 – 7766 km

18 juni 2019

Home sweet home. Wat een pret hoor! 
Vanmorgen ben ik naar het vliegveld gebracht, was de bagage nog een heel gedoe omdat mijn fiets maarliefst 26(!) kilo weegt. Vonden ze eerst dat ik zo’n 43 miljoen Rial moest bij betalen, maar naderhand kwam er iemand bij die zei dat als ik mijn bagage in 3 stukken zou verdelen in plaats van 2, het wel gratis zou zijn. Op het verpakken van dat extra druk bagage na dan. Aangezien dit zo’n 42,5 miljoen Rial scheelde ben ik daar maar voor gegaan.

Toen de bagage eenmaal geregeld was, was de rest best leuk. Ik vloog met Emirates, business class. En dat is een heel uitje! Kreeg een hele menukaart waarop ik eten mocht uitkiezen (allemaal mega lekker) en kon allerlei drankjes bestellen. En kon super ruim zitten, want voet moest omhoog. Tussen de vluchten door werd ik in een rolstoel rondgereden. Wat wel allemaal erg invalide aanvoelt, maar soit. 

De man die me op Schiphol rondreed vertelde me dat hij ook graag fietst, en dat zijn vrouw laatst ook een ongeluk had gehad dus nu thuis was. Aangereden door een scooter en daardoor plat op haar rug gevallen. Een ruggewervel gebroken, die met een paar pinnen vast is gezet, en allebei haar schouderbladen gebroken. En dat gewoon in Amsterdam.
Blijkbaar kun je beter overreden worden door een vrachtwagen in Iran. Hou je minder letsel aan over. 

Morgen ga ik een afspraak met de dokter maken om te zien hoe het er nu echt voor staat.