Dag 10 – 775 km

26 februari 2019

Die ijsplaat die ik vanmiddag op fietste. Was natuurlijk gedoemd om te mislukken. Had enige vaart, maar remmen of sturen kan natuurlijk niet. Maar rechtdoor zat er ook niet in. 
Toen ik nog paard reed bekeek ik altijd, zodra ik er af dreigde te vallen, waar ik het beste kon landen. In plaats van proberen er op te blijven zitten, landde ik dan meestal nog steeds op zo’n manier die eigenlijk niet echt wenselijk was. 
Afijn, vandaag viel eigenlijk niet tegen. Ik schoof onderuit, fiets viel naar rechts. Wat heel mooi was, want laptop zit links. Niemand had iets, want er was niks om me aan te schaven. Maar toen. Eerst zelf met moeite opgestaan. Niet omdat ik ergens last van had, maar omdat het ijs zo glad was dat Sven Kramer er jaloers op zou zijn. En toen die fiets nog. Kostte best veel moeite om die ook weer op de been te krijgen! Uiteindelijk konden we dan eindelijk verder, en ben ik de rest van de dag nog vele van deze ijsplaten tegen gekomen. Wat ietwat moeilijk was, want ik schoof iedere keer naar links, en de fiets naar rechts… Maar uiteindelijk zijn we weer op lager gelegen terrein gekomen en kon ik weer fietsen. En zo ben ik geëindigd in Dillingen. Niet super ver gefietst, maar traag en gestaag komen we er ook!