Dag 90 – 5566 km

17 mei 2019

Het hotel bleek nog in winterstand te staan. Dat wil zeggen, de airco kon alleen nog maar verwarmen, geen koele lucht blazen. Dat de mussen van het dak vallen zo heet dat het is deerde blijkbaar niet. Zo lag ik te zweten gisteravond, ging ik naar de lobby om te vragen naar de airco, deed de man iets op een tablet, kon het ding vervolgens wél koude lucht blazen maar stopte het er na 2 minuten mee. En dat was dat. Omdat we het niet opgelost kregen ben ik uiteindelijk naar een andere kamer verhuisd (om 1 uur ’s nachts) wat an sich heel erg aardig was. Airco had daar helaas precies hetzelfde probleem. Maar goed, deze kamer was wel groter stelde de man. Ik heb wel zoveel baklava gegeten dat een tweepersoonsbed inderdaad fijn is, maar een derde bed erbij is misschien wel ietwat overdreven. Afijn, uiteindelijk heb ik het raam maar open gezet en ben ik toch wel in slaap gevallen. 

Omdat ik niet zo’n haast heb om in Trabzon te komen (maandag is immers de ambassade pas open) heb ik lekker rustig aan gedaan vandaag. Dat wil zeggen, ik heb tot half 4 aan de computer zitten werken, in de hoop wat foto’s op de site te kunnen uploaden. Resultaat: ik blijf foutmeldingen krijgen waar zelfs Google geen raad mee weet. Er schijnt bijna niemand op de wereld hetzelfde probleem te hebben. 
Om half 4 heb ik het maar opgegeven en ben ik nog een stukje gaan fietsen. Omdat ik wel wilde kamperen. 

Ik volg nu de kustlijn van de zwarte zee tot aan Batumi in Georgië. En dat is best leuk! Ondanks dat het gewoon de hoofdweg is en er veel verkeer voorbij komt is het best lekker cruisen en vind ik het leuk om naar de zee te kunnen kijken. En ik hou van die zee lucht. Het is hier totaal anders dan aan de andere kant van de bergen, het doet me een beetje aan Indonesië denken. Super groen, bergen aan de rechterkant, zee aan de linkerkant. Dat maakt het zoeken naar een kampeerplekje ietwat moeilijker, want er is niet veel begaanbaar gebied dat leeg is. Daarbij is er bijna de gehele weg vangrails in het midden, en het is nogal een tour om m’n fiets met toebehoren daar overheen te tillen. 

Uiteindelijk kwam ik een stukje groen tegen waar een soort van strandtentjes staan, heb ik gevraagd of ik daar m’n tentje op mocht zetten en sta ik nu op een super fijn plekje vlak aan zee, mét een toilet tot mijn beschikking. 

Vandaag is een goede dag!