26 april 2019
Ik waan me nu al bijna echt in het oosten, want vanmiddag was ik een beetje, in gedachten verzonken, aan het fietsen en zag ik vanuit m’n ooghoek een dromedaris staan. Helaas geen beeldmateriaal, want ik ging net in sneltreinvaart naar beneden en had geen zin om weer naar boven te fietsen. De temperatuur is ook zoals in het Midden-Oosten. Heet. Althans, het voelt heel heet. In werkelijkheid was het iets van 25 graden denk ik, maar met strak blauwe lucht, niet zoveel wind, niet aan de kust en over de grote weg voelde dat als heel heet. Moet ik nog even aan wennen waarschijnlijk.
Vanmorgen heb ik Troje 1 tot en met heel veel mogen bewonderen. Iedere stadsmuur staat een paar meter buiten de vorige. Omdat het toen ook al groot, groter, grootst moest. Ik heb ook het paard van Troje aanschouwt, twee maal zelfs. Welke het grootst was weet ik niet. Maar die in Çanakkale staat is in de film gebruikt (de eerste foto).
Ha Jonne,
Je vorige bericht bevestigd wat wel meer gezegd wordt, door zo’n fietsreis passeren alle ongemakken die je maar kunt bedenken ( lek luchtbed) en krijg je ook nog een keer de opleiding tot volleerd fietsenmaker En in dit verslag lees in voor het eerst het gevoel van je dat je echt in een ander deel van de wereld met zijn temperaturen aan het komen bent. Het landschap , de mensen en de temperaturen veranderen, leuk om mee te maken. Dat maakt fietsen ook zo mooi, je ziet en ruikt de omgeving, staat zo stil om rond te kijken en hebt snel aanspraak. Deze ervaringen neemt niemand je meer af, geniet ervan!
Groetjes, Paul