6 november 2023
Wij zijn eergisteren in Bahia de Los Angeles aangekomen, na een dag fietsen met wind tegen. Gisteren hebben we een rustdag gehad, en buiten een tripje naar het dorp heb ik verder vrij weinig gedaan. We waren aan het overwegen om nog een dagje te blijven, maar besloten toch verder te gaan. Was het beste besluit ooit.
We waren zó fanatiek dat we rond half 7 al stonden te popelen om te vertrekken, zélfs Katrina was al helemaal klaar. Maar we besloten te wachten tot 7 uur zodat we onze waterflessen bij konden vullen, en zijn daarna naar de ‘supermarkt’ in het dorp gefietst om te ontbijten.
Nog steeds redelijk vroeg in de ochtend zagen we het nog zonnig in, en dat was het! Een schamele 33 graden volgens de weersvoorspelling, waarbij wij door het zand moesten ploeteren. En nu zei John nog wel dat “sand the least of our problems were”, wij vonden het tóch best een probleem.
We gingen zacht uitgedrukt niet zo hard, en Katrina had nogal last van de zon.
Het werd na een tijdje al vrij snel duidelijk dat we ons einddoel niet gingen halen met de snelheid die we hadden en de hoeveelheid water die we bij ons hadden (ik had 5,5 liter bij me, niet per se heel weinig). Maar Mexico is loeiheet, er is nergens schaduw, en in dit geval ook niet heel veel wind. We hadden nog gehoopt op een auto die langs zou rijden en ons een lift kon geven, maar uiteraard, altijd als je wél auto’s wil zien, zijn ze nergens te bekennen.
Uiteindelijk hebben we besloten om te draaien en weer terug te gaan naar Bahia de Los Angeles. Halverwege het dorp zei ik tegen Katrina dat ik zo’n gevoel had dat de camping waar we de nachten ervoor hadden geslapen (en waar ze goed internet hebben) vast vol zou zijn, en je raad het nooit, het was vol.
Nu staan we bij de buren opgesteld, die wat duurder zijn, maar verder ook prima. En zit ik in het restaurant van de oude camping om gebruik te maken van het internet, en ongetwijfeld ook om nog wat eten te bestellen. En nu blijkt ook nog dat de reservering die ze hadden gecanceld is, of volgende week pas plaatsvindt, dus dat er méér dan ruimte genoeg zou zijn geweest.
Maar we kunnen ergens slapen, douchen, eten en internet gebruiken. Eind goed, al goed.
Morgen hopen we een lift te kunnen regelen naar de hoofdweg, om van daaruit weer verder te fietsen. Mocht dat niet lukken is het ook geen ramp, dan doen we er een dag langer over en moeten we gewoon een stukje verder fietsen. Hopelijk met de wind in de rug, want we moeten wel een berg op. Vanaf de hoofdweg is het voornamelijk naar beneden voordat we in de grote stad Guerrero Negro zijn. En gezien de weersvoorspelling weer voorspelt dat het morgen minstens 33 graden wordt, klinkt het ons veel beter om naar beneden te fietsen dan omhoog!
Prachtige foto’s weer. En wat een enorme cactussen !! Geven alleen niet zoveel schaduw, onderweg…
Wauw, hele mooie foto’s !
Heel leuk om je te volgen. Als ik je naam zie in de mail, ga ik meteen lezen. Succes verder in Mexico en ik hoop dat jullie een lift hebben gekregen naar de grote weg. Wat een geploeter en warm….