22 februari 2019
Ze zeiden dat die tentstokken niet zouden breken, toen ik daar naar vroeg omdat ik het zo akelig vond om ze zo ver te buigen tot ze in het, daarvoor bedoelde, voetje gingen. Mooi wel dus. Was ik er eindelijk aan gewend dat die stokken inderdaad zo ver kunnen buigen, blijkt dat toch een beetje een fabeltje te zijn geweest. Of deze stok was gewoon moe, kan ook. In ieder geval, hij zei krak. Gelukkig had ik nog een reserve bij me, dus is het probleem weer verholpen. De tent staat weer. De rest van de stokken mogen niet meer bij de pakken neer gaan zitten, want dan heb ik een klein probleempje. Dan wordt mijn mooie, ruime tent meer een soort van bivakzak die ik om me heen kan slaan. Maar dan in zwaargewichtige vorm, want dat is juist de reden waarom mensen bivakzakken kopen. Zo klein en licht.
Enfin, de tent staat weer. Hoewel ik stiekem weer in een hotel wilde slapen vanavond, maar toen bleek dat alle hotels op ongeveer dezelfde afstand fietsen waren als de camping, vond ik toch maar dat ik weer moest bikkelen op de camping. Die keren dat ik dan wél in een hotel slaap zijn ze extra goed. Want ondanks dat het hotel waar ik afgelopen nacht sliep heel gehorig was, het kussen rare uitstulpingen had en het letterlijk naast de autowasstraat lag, waar mensen uiteraard al om 7 uur ’s ochtends meenden dat ze hun auto moesten gaan wassen, ben ik er toch wel uitgeruster van geworden. En mijn knie deed het ook weer helemaal, de eerste 45 kilometer. Daarna deed hij weer pijn, heb ik gezocht naar het dichtstbijzijnde hotel dat nog een beetje schappelijke prijs had, bleek dat dus niet zo ver van de camping vandaan te zijn, dus zitten we hier op de camping.
Ik heb gister ook voor het eerst in mijn leven eten besteld en ‘thuis’ laten bezorgen. Nu weet ik ook weer waarom ik dat nooit doe. Want ten eerste moet je voor een belachelijke hoeveelheid bestellen, want anders komen ze niet langs. Vervolgens moet je ook nog de voorrijkosten betalen, en als het er dan eenmaal is, is het natuurlijk niet warm meer, maar een beetje matig lauw. Maar ik was zo moe dat ik geen zin meer had om naar iets te fietsen waar ze iets van eetbare dingen hadden, en had zoveel honger dat een stuk chocola ook niet afdoende was. Ik had er dus graag voor over. En uiteraard heb ik uiteindelijk nog best alles weg weten te krijgen.
Vandaag heb ik eindelijk de Rijn achter me gelaten. Denk ik dan. Best mooi en zo, maar na 4 dagen langs het water gefietst te hebben verveeld dat wel een beetje. Dus heb ik vandaag door akkers gefietst. Minstens net zo bijzonder 😉
Hi Jonne,
Lijkt me dat je gaandeweg fietsen langs rivieren gaat waarderen. Relatief vlak!
Veel plezier!!
PJ
Hoi Jonne.
Leuk om je op deze manier te volgen. Ik vind het nog steeds een zeer dapper plan.
Ondanks wat regen en een beetje kou zie ik toch wel een duidelijk voordeel van het winterkamperen.
nl het zeer mooie plekje aan de rivier Hier zouden ze in de zomer om vechten.
Succes verder
vooral veel genieten
groetjes Yvonne