Dag 57 – 4101 km

• 

• 

• 

• 

14 april 2019

Ik had al vernomen dat Turken zeer gastvrij zijn, maar was zelf nog nooit in Turkije geweest. En eerst zien, dan geloven 😉
Na anderhalve dag in Turkije kan ik beamen dat ze inderdaad erg gastvrij zijn. Vanmorgen kwam ik langs een bakker waar ik een paar broodjes kocht, en zij kochten vervolgens thee voor mij. ’s Middags gebaarde een man dat ik Chai moest komen drinken, en daar kon ik pas na 3 koppen weer weg komen. De man praatte voluit in het Turks tegen mij, ik snapte er de ballen niet van. Maar ik heb blijkbaar op de goede momenten ja gezegd, geknikt en gelachen want hij gaf me zijn nummer en gebaarde dat ik moest bellen. Hoe hij dat telefoon gesprek voor zich ziet weet ik ook niet, want de conversatie die we in real life hadden was al vrij moeizaam. Ik denk dat ik enigszins heb begrepen wat hij wilde zeggen, maar kan zo maar zijn dat hij hele andere dingen heeft zitten vertellen. Hij wilde ook nog kebab voor me maken, maar aangezien ik net geluncht had heb ik dat afgeslagen. Ik kon wel pas weg nadat hij me cola en water in mijn handen heeft gedrukt. Als dat niet aardig is! 

Morgen arriveer ik in Istanbul. Een week vakantie houden en slapen in een hotel. Vanavond ga ik nog een keer kamperen, op het strand dit keer (ha!). Afgelopen nacht heeft het non-stop geregend en heeft mijn tent zich kranig geweerd, dus ik hoop dat we komende nacht niet onder water komen te staan omdat het ineens super vloed wordt. 

Inmiddels kan ik met recht zeggen dat ik niet geheel zeker ben of ik wel een erger gestonken heb. Na 5 nachten in ’t wild kamperen, zonder douche dus, ben ik niet geheel fris en fruitig meer. Je kunt wel stellen dat ik nodig toe ben aan een 3 uur durende douche en schrobsessie. Ik verheug me er nu al op! 

Ps. Kamperen op het strand blijkt moeilijker dan gedacht. Ik hoop dat m’n tentje überhaupt blijft staan, want de haringen hebben geen grip in dat zand en komen er dus zó weer uit.