16 maart 2020
Dat water ja. Dat was volgens mij puur vergif. Dus daar heb ik me maar niet aan gewaagd, kon het ook niet echt door m’n strot krijgen verder. Dus ben ik toch maar richting Collie gegaan, met de drie slokken water die ik nog had.
Ik was onderweg al aan het fantaseren over water (dat doe ik normaal alleen over eten), dus ik was minstens zwaar uitgedroogd toen ik in Collie aan kwam. Daarom heb ik 4,5 liter water gekocht en allerlei eten wat ik helemaal niet nodig heb en alleen maar dik van word. Maar goed.
Alle dorpjes waar ik tot nu toe langs ben gekomen zijn bijna letterlijk kopiën van Stars Hollow uit Gilmore Girls (nog zo’n serie). En dan ook uit hetzelfde tijdperk als wanneer de serie opgenomen is, ergens jaren ’90. Allemaal schattige houten huisjes, iedereen kent elkaar, en de pub is waar iedereen zich verzameld. Je ziet de mensen nog net niet rondlopen met zo’n telefoon die je dicht kunt klappen en waarbij je de antenne er eerst moet uitschuiven voordat je überhaupt iemand kunt proberen te bellen (die dan waarschijnlijk niet opneemt, want diegene heeft niet zo’n hippe inklap telefoon maar alleen een huistelefoon en zit op het moment van bellen toevallig net in de pub). In deze dorpen is het vragen naar WiFi alsof je een of andere alientaal spreekt (wat vrij bizar is, want het straatstalletje in de middle of nowhere in Laos heeft dus wél WiFi).
Maar Collie is zijn Australische tijd vooruit en heeft WiFi. Openbare WiFi! Wat net goed genoeg werkte om wat Whatsapp berichten te beantwoorden en te concluderen dat ik al ernstig verlies heb gemaakt op de paar aandelen die ik laatst aan heb gekocht.
In het park in Collie heb ik ook een uiterst interessant gesprek gehad met een meisje die zich toch stiekem wel een beetje zorgen maakte over het hele Corona virus gedoe. Want ja, ze had zware astma enzovoorts (ik ben inmiddels op de hoogte van bijna haar hele levensverhaal). In de tijd dat ik met haar gepraat heb, zo’n tien minuten, heeft ze maarliefst vier sigaretten opgestoken. Blijkbaar heeft ze nog niet in de gaten dat dat misschien net een tandje gevaarlijker is dan het hele Corona gedoe, en dat het de astma uiteraard ook niet echt ten goede komt. Niet de snuggerste zullen we maar zeggen 😉
Deze trail is wel goed voor je stuurvaardigheden (matig ontwikkeld bij mij). Want ik moest vandaag haarspeldbochten op een minuscuul paadje de berg af nemen. En nu ben ik bij een andere hut met eenzelfde veranda met uitzicht op het bos, met helaas ook water dat hetzelfde ruikt als dat van gisteren. Ik ga dus niet eens een poging wagen om dit drinkbaar te krijgen, want vandaag heb ik nog anderhalve liter over, en morgen kom ik nog langs een supermarkt. Dat moet ik wel overleven dus!
Morgen wil ik langs Gnomesville fietsen, waarvan ik niet meer weet wat het is, maar iemand heeft het me ooit eens aangeraden. En nu ik toch in de buurt ben..!
Ik had toch gedacht dat het overal wel redelijk modern zou zijn in Australië….. niet dus….