13 maart 2020
Mijn kont doet pijn. Deed ie gisteren ook al, maar nu nog net een tandje erger 😉
Buiten dat was vandaag een goede dag. Ik ben er eindelijk achter hoe de bewegwijzering werkt, dus vandaag ben ik in één keer goed gereden. Het werkt namelijk zo: als je een kruising van paden nadert dan pak je de afslag waarvan je denkt dat het een kanshebber is, en nadat je al lang en breed op dat pad zit zoek je je rot naar een minuscuul driehoekje met het juiste teken, dat mogelijk ergens op een boom gehangen is, of aan een paaltje in de bosjes staat. Er wordt dus niet van tevoren aangegeven welke kant je op moet, maar achteraf. Da’s dan Australische logica denk ik.
De route was ook wat gemakkelijker vandaag. Nog steeds stukken waarbij ik moest lopen omdat het gravel te los was en ik er een halve meter in zakte, maar geen bergen die ik met heel veel moeite op moest duwen.
En nu ben ik in Jarrahdale, een plaatsje die 10 huizen groot is, maar wel een RV area (waar je niet mag kamperen zonder RV), een postkantoor, twee parttime winkeltjes én een skatebaan heeft. Camping hebben ze dus niet, en alle andere mogelijkheden (één B&B) zitten vol. Maar gelukkig zijn ook hier hele behulpzame mensen, want van de man van het postkantoor/winkel mag ik bij hem achter het huis kamperen. En er is een openbaar toilet op 50 meter afstand, waar ze een waterkraantje hebben en wc papier. Dus kon ik me gewoon even opfrissen ook, wat geen overbodige luxe was. Het is namelijk nogal droog en stoffig, aan het einde van de dag zie ik eruit alsof ik al minstens een maand niet gedoucht heb. Al met al is het toch nog goed gekomen dus! 😉
Je fiets ziet er toch nog wel erg potent uit met die nieuwe banden, hoor!