Dag 360 – 14.649 km

• 

• 

• 

• 

• 

10 februari 2020

Ik bless the rains nog steeds down in Africa. Want ik ben er van overtuigd dat de mensen in oost Maleisië hun bloemetjes en gazonnetjes de eerstkomende weken absoluut niet hoeven te bewateren. 

Gisteren was ik helemaal blij dat ik het zo goed als droog tot de oostkust geschopt had. Wel wat fikse buien, maar die waren ook zo weer over en kon ik voor schuilen. Maar toen ik eenmaal aan die oostkust was, toen begon het echt te regenen. En hield het niet meer op. Omdat ik toch al nat was ben ik maar door gefietst tot Millbrook farmhouse, dat ik als bestemming had bestempeld. Omdat je daar mooi kon kamperen. Niet dat het weer daar echt perfect voor was, maar goed. Ze zouden ook bungalows hebben, dus ik hoopte er maar gewoon op dat die niet al te duur zouden zijn. 

Iedereen is trouwens altijd lyrisch over handvatten van het merk Ergon, maar ik heb ontdekt dat zodra het een beetje regent of zweet (na een halve minuut druipt het zweet overal naar beneden en als ik geen rimpelige handen heb van de regen, heb ik ze wel van al dat zweet) ze dus heel glad worden. Fietsen in de regen wil dus voornamelijk zeggen dat ik moet zorgen dat ik m’n stuur een beetje vast blijf houden. 

Afijn, eenmaal aangekomen bij Millbrook farmhouse stormde het inmiddels flink en was ik net een verzopen kat. Ik werd verwelkomd door Ella, die het geen weer vond om te kamperen (wat het ook duidelijk niet was) en werd uitgenodigd in het huis, waar ik kon blijven slapen. Ik kon ook een warme douche nemen (wat goddelijk was en de eerste in een lange tijd, meestal zijn ze koud) en ’s avonds hebben we mijn kleren gewassen, nadat Ella me uit eten had genomen. Het was dus helemaal fantastisch en ik ben Ella super dankbaar! Dus onthoud, als je in de buurt van Terengganu bent, ga naar Millbrook farmhouse! Ze zitten aan het strand en hebben ook een zwembad. En bungalows dus.

Vandaag was er 100 procent kans op regen, dus dat ik nat zou worden was niet zo verwonderlijk. Tussendoor was het ook even droog, wat eigenlijk nog bijna vervelender is, want uiteraard begint het dan altijd weer te regenen als je net bijna droog bent. Ik heb ontdekt dat mijn korte broek zeer veel stretch bevat (misschien dat ik er daarom nog steeds in pas) en als het regent transformeert ie tot een driekwart broek. Wat ik én nog minder modieus vind dan al mijn kleren die niet bij elkaar passen, en heel praktisch is het ook niet. Dus ben ik maar aan het rollen geslagen. 

In het dorpje waar ik nu ben, Cherating, hebben ze een camping aan het strand, wat er allemaal heel leuk uitzag. Uiteindelijk ben ik toch voor een bungalow gegaan (omdat ik stiekem gewoon internet wilde) en dat was maar goed ook! Want het heeft zojuist een uur lang mega hard geregend, zodat alle bungalows bijna onder water staan. En die staan op palen… Daar had geen enkel tentdoek tegenop gekund, dus ik ben blij dat niet alles dat ik bezit doorweekt is! 

Cherating is verder een heel schattig dorpje waar voornamelijk surfers komen. Een keer per jaar schijnt er een grote wedstrijd georganiseerd te worden, dus de golven zullen hier wel goed zijn. En er staan dus allemaal bungalowtjes waar je in kunt slapen. Vandaag is dus nét niet de mooiste dag…

Morgen ga ik weer verder fietsen en gaat het nog wat meer regenen. Ik ben er nog niet geheel zeker van of ik er echt goed aan gedaan heb om naar de oostkust te komen. Ik heb er ook wel geluk mee, want voordat ik er was was het droog, en over een paar dagen schijnt het weer ook weer prima te worden. Ik heb het dus goed getimed!