6 februari 2020
Ik denk dat mijn telefoon besmet is met het Corona virus. Want voor ik naar China ging deed ie het helemaal prima, en in China begon de ellende. Eerst deed de GPS het niet, wat een beetje vervelend was gezien ik alles navigeer met alleen mijn telefoon, maar nadat ik weer weg was uit China is dat het weer gaan doen. Nu is het voornaamste probleem muziek luisteren. Ik was in de veronderstelling dat het aan de (Chinese) oortjes lag die ik heb gekocht, maar ik heb laatst nieuwe gekocht en dat ging heel even goed, maar nu is het weer ellende. Komt erop neer dat het ding helemaal op til slaat wanneer ik muziek probeer te luisteren. Of het geluid gaat in een keer zo hard dat ik acuut gehoorbeschadiging oploop, of het geluid gaat uit. En af en toe wisselt ie dat af. En dan heeft ie nog dagen dat hij geen enkel nummer mooi vindt en na het eerste deuntje naar de volgende gaat. Soms wil hij ook dat ik tegen hem praat (met de Siri van Google, hoe ze dat dan ook mogen noemen), maar hij kan nooit het juiste antwoord geven omdat het ding niet verbonden is met internet. En soms heeft ie zoveel levenslust dat hij niet meer stand-by wil staan of wil uitschakelen/opnieuw opstarten.
Nu heb ik dus 4(!) verschillende modellen oortjes én Spotify, maar kan ik alsnog geen muziek luisteren. En dat is diep triest 😉
Vandaag heb ik de eerste bergen bedwongen, en dat ging eigenlijk best goed. Mijn benen voelen best fit aan, dus ik ging zowaar een fractie harder dan 5 kilometer per uur. Onderweg kwam er ook even een plaatselijk buitje voorbij, maar gelukkig reed ik net in een soort van half overdekte tunnel toen het echt begon te regenen, dus daar heb ik mooi even kunnen schuilen. Toen ik even later weer verder fietste, toen het bijna opgehouden was met regenen, bleek dat 50 meter verder er letterlijk geen druppel gevallen was, terwijl ik in een, toch best stevige, tropische bui zat.
Ik ben nu bij iets wat ze een eco resort of iets dergelijks noemen, wat inhoudt dat je een container kunt huren waar letterlijk niet heel veel meer dan een bed in past, voorzien van een minuscuul ‘badkamertje’ en die overduidelijk nooit verhuurd worden. Het zag er dus ook niet uit alsof het heel recent nog is schoongemaakt. En dat alles voor 70 ringgit, wat bijna 16 euro is. Nog niet zo goedkoop ook niet dus! Er is ook een restaurant aanwezig, en nog een ander gebouw met toiletten en een douche. En gelukkig vonden ze het goed dat ik daar even onder de douche sprong en vanavond ergens m’n tentje opzet. Over kosten hebben we het niet gehad, dus ik ga er voor het gemak vanuit dat dat gratis is. Een stuk beter dan 70 ringgit! En het compenseert voor de lunch die ik heb gegeten, waar ik de hoofdprijs maal 30 voor betaald heb. Het was namelijk fried rice in de meest letterlijke vorm die je kunt bedenken, namelijk gebakken rijst. En dat was het, geen één groentje te bekennen, beetje teleurstellend.
Morgen ga ik denk ik naar Gua Musang fietsen, wat eigenlijk iets te dichtbij is naar mijn zin, maar daarna is er niet zoveel meer. De dag erop moet ik dus even kijken waar ik ga slapen, aangezien het vanaf Gua Musang nog 200 kilometer naar de kust is, met bijna 1800 hoogtemeters. En ik vermoed dat ik dat nét een beetje te ver vind om op één dag te fietsen 😉