19 maart 2019
Kamperen op z’n Jonne’s. Je fietst wat, wilt toch wel minimaal 70 kilometer fietsen. Op dat punt kom je zo’n 645 mooie kampeerplekjes tegen, maar is het pas 3 uur ’s middags. Je denkt dus: laat ik nog maar een stukje verder fietsen. Om vervolgens helemaal niks meer te zien natuurlijk!
Dacht, ga de grens bij Bosnië over, want daar zal er vast ook meer dan genoeg plek zijn. Na zo’n 90 kilometer fietsen zie ik een hutje staan, die zo te zien al een tijdje niet meer gebruikt is. Daarachter zie ik een plaatsje waar ik mooi m’n tentje kwijt kan. Gelukkig (of nou ja, gelukkig…) zie ik voordat ik m’n tent opzet dat iemand blijkbaar hele erge diarree heeft gehad en dat daar dus gedaan heeft. Mooi niet dat ik daar naast ga liggen! Dus gaat de zoektocht verder.
Ik zie een akker waar het mais af is, en waar ook allemaal bosjes staan, zodat ik daar achter kan kamperen. Ik loop met m’n fiets het veld op en het blijkt een grote kleiboel te zijn. Uiteindelijk sleep ik m’n fiets weer met heel veel moeite naar de weg, zoveel slijk overal dat de wielen niet meer draaien en m’n spatbord aan de voorkant er half af ligt. Dat veld werd hem dus ook niet. Vervolgens moet ik eerst een half uur modder tussen de wielen en remmen weg peuteren met een stokje, want anders valt er niet veel te fietsen. Als de wielen eindelijk weer draaien (maar de fiets nog steeds aan alle kanten aanloopt en minstens 3 kilo zwaarder is van alle modder die er nog steeds aanhangt) fiets ik nog maar een stukje verder. Na in totaal 100 kilometer te hebben gefietst zie ik een enigszins beschut veldje met soort van gras waar ik uiteindelijk mijn tentje neer plant. Nog steeds erg nat met een klei ondergrond, maar beter te doen dan die eerste akker. Ik hoop dat het niet gaat regenen vannacht, want mogelijk word ik dan weg gespoeld.
Ps. Bijgevoegde foto’s zijn van Jasenovac. Het grootste concentratie- en vernietigingskamp in Kroatië. Het concentratiekamp is er niet meer, maar er is een museum en een monument. Indrukwekkend!
Een aantal van mijn kennissen komt uit Bosnie-Herzegovina: geschiedenis en herinneren gaat daar erg ver. Waar ik denk 1435 is toch wel heel erg lang geleden…
Prachtig land, fijne mensen. Veel plezier en fiets ze!
Henri
Jonne, wat een avonturen!
Leuk om je reis zo mee te volgen.
Ha Jonne,
De tijd van het jaar, nog erg vochtig overal, zit je nog niet mee bij het zoeken naar een campplek. Ik was al verbaasd dat je al in februari vertrok, maar ja, hoe vroeger, hoe meer tijd als je het oosten in fietst en het zal ook best wel heet worden als het zomer wordt. Bijzondere landen, die Balkanlanden en je zult zeker herinneringen aan voorbije oorlogen tegen komen. Volgens mij fiets je door een gebied waar redelijk recent nog gevochten is. En wat die campplek betreft, pas op landmijnen
Groetjes, Paul