Dag 279 – 10.648 km

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

22 november 2019

Wij waren in Zhangjiajie. En dat zou een mooi natuurpark moeten zijn, maar lijkt in werkelijkheid meer op de Chinese versie van Disneyland in het kwadraat. Het park is namelijk nogal groot, en daarom hebben ze bussen ingezet. Zodat je gemakkelijker het hele park kan zien. Of de hoogtepunten dan toch. 
Er zijn verschillende wandelpaden, allemaal leuk en aardig. Maar deze zijn allemaal zo aangelegd dat je dus niet zo maar terug kan naar de uitgang van het park. Je moet of heen en weer lopen, wat normaal al niet zo tof is, maar bij een wandeling van drie uur nóg wat minder is. Of je moet gebruik maken van een lift, een kabelbaan, een ander busje, noem het maar op. Wat dus, naast het entreegeld (niet goedkoop niet) nog klappen met geld kost. En wat nog erger is, op dag 1 begon het te regenen, waren we moe en wilden we gewoon terug naar het hostel in het andere deel een andere dag te doen. Kon dus gewoon niet, je moest doorlopen. Of omdraaien, maar op dat stuk waren we al driekwart dag aan het lopen en was dus niet echt een optie. Halverwege bedenken dat je genoeg gezien hebt is er dus niet bij. 

De mensen gillen in Zhangjiajie ook net zo hard als in de achtbaan in Disneyland. En dan te bedenken dat je gewoon over een pad loopt en een paar rotsen zit. Ik wil niet weten hoe het klinkt als ze daadwerkelijk in de achtbaan zitten, denk dat je dan serieuze gehoorbescherming op moet zetten! 
Sowieso kunnen Chinezen niet tegen stilte, wat erg vermoeiend is. Doet ook nogal afbreuk aan de hele ervaring helaas. 

Vandaag was niet de beste dag ooit. We gingen naar de glazen bridge en de ‘Grand Canyon’. De zon scheen eindelijk een beetje, dus het beloofde een mooie dag te worden om foto’s te maken. Afgelopen twee dagen was het namelijk maar treurig uitziend weer. Eenmaal aangekomen bij de glazen brug (dat blijkbaar in een ander park was, wisten wij ook niet) bleek je je camera niet mee te mogen nemen. Waarom kon niemand ons vertellen, maar dat waren de regels. Telefoons, lucifers en messen waren blijkbaar geen probleem, maar camera’s des te meer. Die moeten we ergens in een of ander kluisje leggen, die je alleen kon betalen met WeChatPay. Wat wij dus niet hebben. Want ik weet niet of het jullie wel eens opgevallen is, maar bij mijn weten ben ik nog steeds niet Chinees. Thank God. 
Daarnaast was er een vertrekpunt en een aankomst punt op deze route, die uiteraard niet bij elkaar in de buurt lagen. En no way dat ik m’n camera ergens zo maar achter zou laten! 

Anderhalf uur later (de gemiddelde Chinees heeft echt het IQ van een visstick, degene met wie wij vandaag te maken hadden zaten beduidend vér onder het gemiddelde) was er dan een man die voor onze locker ging betalen en konden we dan eindelijk van start. Wat van mij absoluut niet meer had gehoeven, ik was er wel klaar mee. Het was dat we al betaald hadden, want anders waren we weer omgedraaid hoor. 

Die Chinezen hebben ook nogal veel grootspraak. Kijk, Erdogan heeft dat ook. Maar dat nieuwe vliegveld dat ie gebouwd heeft is in ieder geval inderdaad de grootste. Deze glazen brug, ook de grootste, hoogste enz, was niet zo hoog, niet zo lang, en er zat bijster weinig glas in. Het was eigenlijk een stalen brug, met wat glas plaatjes erin af en toe. Was echt de moeite waard. 
Net zo de moeite waard was die canyon. Grote flater. 

Op aanraden van het hostel hebben we deze routes gedaan. Zij hebben ook de tickets gekocht en zo. Was ook weer de laatste keer, van de twee keer dat we het uitbesteed hebben zijn we er beide keren een stuk slechter van geworden. Volgende keer regelen we het dus lekker zelf. 

Inmiddels zijn we met de trein onderweg naar Shanghai. Lekker 20 uur. Maar wél met bedje. Hopelijk is dat helemaal het einde, want ik ben wel even klaar met China. Op dit moment kan me de Chinese muur en dergelijke me even gestolen worden. En dat is zeker niet vanwege het landschap, maar vanwege die Chinezen. Want wat zijn dat onbeschofte, asociale mensen zeg! De meeste dan, sommige mensen zijn wel behulpzaam gelukkig! We hopen maar op het beste! 

BeantwoordenDoorsturen