27 oktober 2019
Regel nummer één is met fietsen is: no backtracking. Want we hebben er een hekel aan om hetzelfde stuk twee keer te fietsen.
Omdat we graag naar Almaty wilden, betekende dit dat we een stuk terug naar het westen moesten, wat over dezelfde weg gaat als wanneer we naar China fietsen. Dus hadden we besloten om naar het eerste dorp op die doorgaande weg te fietsen en van daaruit een lift naar Almaty te charteren. Omdat we dezelfde weg toch nog gaan fietsen. En dat liften was in Kirgizië best goed bevallen!
Dus zijn we gisterochtend vol goede moed gestart, zijn we eerst langs Charyn Canyon gereden, hebben daar wat rond gekeken, en waren er toen op gebrand om de volgende 80 kilometer voor het donker te halen.
Ondanks de tegenwind hebben we flink doorgetrapt en waren we er rond half 5 ook nog! Mijn benen voelen eindelijk weer zo sterk als ze waren voor het ongeluk in Iran, dus om in goede fiets conditie te komen moet je eerst de Pamir fietsen en zo.
Kazachstan is verder precies wat je er van denkt. Er is één weg in een desolaat landschap van niks, die weg gaat voornamelijk rechtdoor en er is dus tegenwind.
Afijn, liften dus. Was in Kirgizië appeltje eitje, dus wij waren van mening dat dat hier ook wel zo moest lukken. Wat dus nét niet het geval was. We hebben ons drie keer verplaatst, zijn uiteindelijk een stukje richting Almaty gefietst, waar we bij een tankstation een grote vrachtwagen zagen staan die leeg was. De chauffeur was aan het eten, maar herkende we als iemand die eerder voorbij was gekomen en waarvan we dachten dat hij twijfelde om te stoppen. Nadat we in ons beste Russisch gevraagd hebben of we alsjeblieft mee mochten was dat goed, werden de fietsen in de wagen geladen en konden we instappen. We dachten dat hij ons tot ergens halverwege zou brengen, maar uiteindelijk bleek hij helemaal tot Almaty te gaan. Grote mazzel!
Op zoek naar een hostel zijn we eerst ergens langs geweest dat er goed uitzag op booking maar een dorm room met 24 bedden had, en nog niet eens zo goedkoop was. Zag ik niet zo zitten, want ik kon me niet voorstellen dat ik daar ooit zou kunnen slapen.
Uiteindelijk zijn we neergestreken in een soortement van hostel in een twin bedroom, wat gerund wordt door een chagrijnige Russische vrouw. Voordat we goed en wel fatsoenlijk binnen waren stond ze erop dat we betaalden, wat normaal gesproken altijd achteraf gebeurd. We hadden dus besloten om dat per nacht te doen, in plaats van drie nachten ineens. Omdat ik er een hekel aan heb om vooruit te betalen. Nou, het mens werd me toch pinnig. Ze heeft stampvoetend het beddengoed verwisseld, want eerst hadden we beddengoed voor 3 dagen, maar omdat we naar één dag gingen blijven kregen we ander. Nu hebben we dus beddengoed met allemaal afwijkende maten. Het hoeslaken is vierkantig, waardoor het hoofd- en voeteneinde niet bedekt zijn, de kussensloop is ook vierkant, en nu ik erover nadenk is de dekenhoes ook vierkant. Waar de deken dat dus niet is. Maar goed, het is zo heet in de kamer dat een deken toch zwaar overbodig is.
De badkamer is namelijk erg mooi, ik heb de fijnste douche sinds héél lang genomen. Het hostel is schoon, het internet is goed. En de kamer waarin we slapen heeft geen raam en is bloedheet. Er staat wel een ventilator, maar dat helpt ook maar tot op zekere hoogte. Met andere woorden, we moeten nog even bekijken of we hier nog twee nachten gaan blijven. Maar aan de andere kant, het is wél goedkoop.
Vandaag gaan we naar de Starbucks. Fantaseren we namelijk al best lang over. Wat eigenlijk nergens op slaat, want thuis ga ik nooit naar de Starbucks. In Amerika wel, maar voornamelijk vanwege de WiFi.
Maar goed, Almaty is best westers, en ze hebben Starbucks. Dus daar gaan wij naartoe. Gisteren zijn we al bij de McDonalds geweest, omdat we zoveel honger hadden tegen de tijd we daadwerkelijk in het centrum van de stad waren en ze hier McDonalds hebben. En je moet het er van nemen wanneer dat mogelijk is hoor! 😉
Ps. Ze hebben ook fietspaden in Almaty. Wij zijn tot dusver best enthousiast!
Leuk verhaal, Mooie foto’s weer.
Veel plezier.
Ha Jonne,
Het blijven mooie vergezichten en een zeer afwisselend landschap. En 10.000 gepasseerd, wat een afstand, beetje 4 maal naar Santiago want dat was 2581 vanuit Venlo. Heb ff op de kaart gekeken en ben benieuwd hoe jullie verder fietsen, want China staat voor de deur en die grote woestijn ligt schuin onder je. Richting Peking of toch naar het zuiden richting Birma ( ook heel mooi, Bagan en omstreken).
Fiets ze! Paul
Auteur
Hoi Paul,
De fiets heeft even tijdelijk vakantie, ik ga backpacken met mijn zusje in China. Voornamelijk in het oosten.
Mijn fietstocht ga ik over een aantal weken weer voortzetten, van Vietnam naar Singapore. Route weet ik verder nog niet 😉