18 oktober 2019
Het is gedaan met het luilakken. Want om op tijd in China te zijn moeten we nog serieus door gaan fietsen. Daarom zijn we vandaag vertrokken uit Bishkek. Nog wel een beetje sloompjes en zo, want geen wekker gezet, eerst nog even langs de supermarkt, nog wat meer eten enz enz.
Wat we in Bishkek hebben gedaan?! Absoluut helemaal niks. Behalve eten dan. En wat series kijken. Hoewel ik Bishkek eigenlijk best wel een leuke stad vond. Het was herfst, er waren grote wegen, overal parkjes, westers eten. Je waande je eigenlijk gewoon in Europa. En omdat ik lui was heb ik hier welgeteld nul foto’s van. Echte bezienswaardigheden heb je er namelijk niet…
Kirgizië is sowieso een wereld van verschil met Tadzjikistan. De wegen zijn beter, er zijn overal dorpjes, je kunt water uit de kraan drinken, er zijn bomen, het is goedkoper. Maar omdat wij niet meer gewend zijn om overal eten te kunnen kopen, slaan we alsnog groots in. Om vervolgens alsnog bij al die eettentjes shoarma te eten en ook bij alle winkels die we onderweg tegenkomen nog binnen te gaan. Komt erop neer dat ik net doe alsof er hongersnood is en eet wanneer dat mogelijk is (de hele dag door) en dan ook nog een voedselvoorraad voor minstens drie weken mee sleep. Conclusie: ik moet even gaan minderen, #nietzofitgirl.
Ondanks dat we vandaag pas ’s middags echt op weg gingen, hebben we toch nog 70 kilometer gefietst. Wat op zich nog niet zo tegen viel. Het doel is eigenlijk om minstens 100 kilometer op een dag te fietsen, omdat we graag minstens een dag in Almaty blijven. Maar dat gaat ons gewoon lukken hoor, it’s all about the mindset.
Ps. Ik kan ook nog het heugelijke nieuws mededelen dat mijn zadel eindelijk wat tekenen vertoont van misschien een klein beetje ingereden.
Het minder heugelijke nieuws is dat de rits van mijn frame bag kapot lijkt te zijn. Ja, op dit moment ben ik even geen Ortlieb fan. Ook geen MSR fan trouwens, want de rits van m’n tentje is ook maar prut.