17 oktober 2019
Het was een verdrietig moment gisterochtend, want we hebben afscheid genomen van Alex en Céline. Maar, ik kom ze vast nog eens tegen!
Nick en ik gingen gisteren eindelijk weer op pad, na een paar dagen absoluut niks te hebben gedaan. Of nou ja, uiteraard wel veel gegeten! 😉
Na wat informatie verzameld te hebben, hebben we besloten om met de auto naar Bishkek te gaan en vanuit daar verder te fietsen langs de zuidelijke kant van het Issyk Kul meer en dan omhoog naar Almaty, Kazachstan. Omdat die weg mooier schijnt te zijn dan de weg naar Bishkek zelf en er rond het meer veel te zien schijnt te zijn.
Nu was het een optie om de maxi taxi te nemen naar Bishkek, maar dat vonden we niet avontuurlijk genoeg. Dus zijn we gaan liften. En ik heb best wel eens een lift gehad, maar altijd als iemand het aanbood en nog nooit als ik er zelf om vroeg.
Liften dus. Best wel leuk gewoon. Wij dachten dat het gros wel gewoon naar Bishkek zou rijden, maar er blijken héél veel stadjes tussen Osh en Bishkek te liggen. We hadden er 6 lifts voor nodig, maar inmiddels zijn we gearriveerd hoor. De laatste lift was het beste! Het langste stuk ook, all the way to Bishkek, vanaf ergens halverwege. En ze hadden bedden in de cabine, waardoor wij gewoon ons slaapje hebben kunnen doen.
Vanmorgen 6 uur waren we er en inmiddels zitten we in een koffietentje wakker te worden en ontbijt te eten. Vandaag zal wel een rustige dag worden!
Dat lijkt me nog een hele klus, met twee pers én twee fietsen een lift zien te krijgen!
Maar het is jullie dus wél gelukt!
Kun je een beetje communiceren met de mensen onderweg of echt met ” handen en voeten” spreken? Engels is daar misschien niet zo ” gewoon” als in West Europa?
Auteur
Alles is in het Russisch, dus ik kan mensen gedag zeggen. Verder knik ik maar gewoon en lach ik een keer 😉