1 oktober 2019
Wat een ellende zeg, die Wakhan Valley ;).
Vandaag vertrokken we vol goede moed, we wilden namelijk de pas over. Ging best goed allemaal, hebben we helemaal gehaald. We waren allebei een ijspegeltje bovenaan, maar dat mocht de pret niet drukken. Want daarna zouden we een mega lange afdaling hebben, waar we ons uiteraard al de hele dag op aan het verheugen waren.
Nou. Tot nu toe had ik nog niet op een weg gefietst in Tadzjikistan die ik absoluut drama vond, in tegenstelling tot anderen. Tot we naar beneden gingen dus. Het eerste stukje was prima, en heel de rest kostte het meer moeite om naar ‘beneden’ te komen dan de weg omhoog. Heel de ‘weg’ kapot gereden door auto’s, waardoor het of zo mul zand was dat je omviel en moest lopen, of er een mega wasbord was waardoor je alsnog niet harder kon dan 5 kmh. Meestal een combinatie van eigenlijk, dus het vergde nogal wat energie om niet ter aarde te storten.
We hadden eigenlijk naar het eerst volgende dorpje gewild, maar nadat we ook nog eens storm tegen hadden was al wel snel duidelijk dat we dat niet gingen redden. Dus kamperen we nu in een verlaten geitenstal zonder dak en met overal gaten in de muren, om enigszins beschut tegen de wind te staan. En poop everywhere!
We zijn toch wel een heel eind gekomen en over zo’n 2 kilometer fietsen we de Wakhan Valley uit en komen we op de M41, de officiële Pamir highway. En dan gaan we een mega ontbijt in Alichor eten. Omdat we nu die warme douche mislopen!
Ha Jonne,
Wat een slechte weg, zeker als je bedenkt dat het kennelijk een verbindingsroute is in dat gebied. Troostje met de gedachte dat de uitzichten wederom prachtig zijn. Tja, en wat we niet zien, maar wat je wel beschrijft is de temperatuur en de wind, het weer zeg maar. Geniet, ondanks het slechte wegdek, je zult hier nog vaak genoeg aan terugdenken
Groetjes, Paul
Auteur
Hoi Paul,
Dit is niet de doorgaande weg, maar de Wakhan Valley. Dus alleen ‘bestemmingsverkeer’.
De weg was voor het grootste gedeelte best prima te doen hoor!