10 maart 2019
Weet je wat pas voldoening geeft? Als je je slaapzak ’s ochtends, diezelfde slaapzak die je bij vorst warm heeft gehouden – niet zo heel klein dus, in zo’n heel klein propzakje kunt proppen. Zonder dat het echt moeite kost. En dan ’s avonds (of 15 dagen later, in mijn geval) dat ding er weer uit haalt. Dat geeft het idee van zo’n goochelaar, wanneer die een slinger van zakdoeken uit zijn hoed blijft halen. Of uit zijn mouw. Of waar hij die dingen ook vandaan haalt.
Die tent daarentegen… Ik vind het al een mega prestatie van mezelf als ik hem een soort van in het zakje krijg, na er een kwartier mee te hebben staan worstelen. En dan stop ik de stokken en haringen er nog niet eens bij…
Vandaag had ik niet helemaal een plan, alleen dat ik richting Triëst ging fietsen. Het niet hebben van een plan in deze tijd van het jaar blijkt een beetje lastig, omdat alle campings dicht zijn, veel hotels ook, en ik door allemaal dorpjes en platteland kwam, maar nergens echt zoiets had van: daar kan ik m’n tentje wel kwijt vanavond. Nu moet ik zeggen dat ik daar sowieso niet zo goed in ben, in dat wild kamperen. Voornamelijk omdat ik het lastig vind om een goed plekje te vinden.
Dus ben ik maar verder gefietst, tot ik er echt geen zin meer in had. Mijn telefoon had even een offday en besloot om dood te gaan, dus moest ik die eerst aan de beademing leggen voordat ik überhaupt kon kijken of er iets was waar ik kon overnachten. Ik had ’s ochtends namelijk wel iets betaalbaars in Triëst gezien, maar wist uiteraard het adres niet uit m’n hoofd. En daarnaast was dat best nog een stukje fietsen.
Om moed te verzamelen heb ik dus maar een reep chocola in m’n smoel geschoven, zodat ik het laatste stukje nog zou kunnen halen. En terwijl ik hotels aan het zoeken was stopte er een super aardige vrouw en bood me een bed aan. Dus nu ben ik bij Barbara, die hier vandaan komt, maar op dit moment in Cusco, Peru woont. Daar komen in een hostel in de buurt heel veel fietsers, en ze vindt het zelf ook heel leuk om te fietsen. Ze was op het huis en de hond van haar moeder aan het passen terwijl die een paar dagen weg was, en verveelde zich maar omdat er nogal weinig te beleven valt hier. Dus zij vond het heel leuk om wat aanspraak te hebben, en ik was natuurlijk maar al te blij dat ik niet nog 20 kilometer verder naar Triëst hoefde te fietsen. Al met al pakte de dag dus bijzonder goed uit!
Kijk, dat zijn van die mooie ontmoetingen, die, denk ik, ook wel voldoening geven.
Het aantal gefietste kilometers is al indrukwekkend Jonne!
Groetjes, Rianne
Ha Jonne,
Lekker, zo’n gastvrije vrouw en dat ligt toch beter dan in een tent, hoewel dat ook wel iets heeft. Maar ik zal tzt ook wel een tentje meenemen op weg naar China, want je komt in gebieden waar gewoon geen overnachtingsmogelijkheid is en daarbij, elke nacht een dak boven je hoofd is ook kostbaar voor een half jaar. Heb je een beetje fietsweer? Toen ik hoorde van Jac dat je vertrok, dacht ik, toch niet vertrekken in februari, veel te koud en in de Alpen ligt nog volop sneeuw. Maar lezende, viel het voor je wel mee. Zolang het maar droog is en niet te koud. Morgen dus de grens over na Trieste, succes!
Groetjes,
Paul
Dat zijn vast bijzonder mooie ontmoetingen, erg bijzonder en daarnaast een heerlijk bed en vast ook een fijne douche en een maaltijd (hoop ik toch voor je).
Op naar de volgende locatie!
Hoi Jonne,
Nu je bijna bij de Sloveense grens bent, ga je de stoeterij in Lipica nog bezoeken?
Groetjes,
Ome Jeroen
Hoi Jonne,
Superleuk om jouw avontuur hier te volgen! Wat stoer dat je deze uitdaging aangaat en al zoveel km’s hebt gefietst! Zie het mijzelf nog niet doen haha. Ben heel benieuwd wat je nog allemaal tegen gaat komen, maar op deze manier aansluiting vinden bij de lokale bevolking lijkt mij leuk en afwisselend. Nog veel succes en plezier!
Groetjes, Marin
Hey Jonne,
Haha jou verhalen zijn echt geweldig! Super geschreven ook!
Fijn dat je zo verwelkom word
Succes nog!
Groetjes Imke
Ha die Jonne,
Nou dat gaat geweldig en je verhaaltjes zijn dat ook.
Het leuke is ook dat je ook direct zin krijgt om ook op de fiets te stappen (in mijn geval was het maar Parijs).
Die ontmoetingen zoals vandaag dat zijn de pareltjes. Die vind je volgens mij alleen als je, zoals jij, in je eentje fiets.
Succes
Jac