8 september 2019
Na één dag noodelen ben ik klaar met noodelen. Niet omdat ik ze zat ben, grote liefde voor noodels! Maar m’n brander heeft er even de brui aan gegeven. Net op het moment dat ik hem eindelijk wilde gaan gebruiken natuurlijk! Het leven is zwaar…
Wij fietsen al twee dagen op de M41, de Pamir highway. Navigeren lijkt makkelijk, gewoon de weg volgen. Totdat die vlieger niet meer opging dus! Wij netjes te weg volgen, samen met nog een paar verdwaalde auto’s die ook de weg volgden. Het asfalt hield op en de weg ging voor het gemak ook nog eens met een hellingspercentage van uitzonderlijk veel omhoog. Op iOverlander hadden we een campingspot gezien die nog 4 kilometer verder was, dus vonden we dat we de berg moesten bedwingen. Wat ernstig vermoeiend was! Eenmaal 4 kilometer verder bleken we de verkeerde weg te hebben gepakt en hadden we heel die horror berg niet hoeven fietsen. De doorgaande weg ging er waarschijnlijk omheen…
Maar goed, nu kamperen we op een idyllisch plekje naast de rivier. Zonder warme noodles of thee. Had ik al gezegd dat het leven zwaar is? 😉
Schitterende foto’s!
Wat een prachtig gebied Jonne, wat zie je ontzettend veel! Fantastisch! Maar je moet er ook wel wat voor doen natuurlijk 😉
Jonne, wat een ontzettend moedige maar ook vooral leuke reis maak je. En ondanks je grote tegenslag in ‘deel 1’ van je reis ga je toch door. Respect!
Hoe dan ook ik geniet van jouw manier van schrijven. Blijf dat maar lekker doordoen op jouw licht cynische manier.
Ik wens je een goede reis verder! Please stay in one piece.
Met vriendelijke groet,
Tjeerd Roffel (vader van Miranda )
Geweldige foto’s en wat een geweldig avontuur! Dit neemt niemand je nooit meer af, nog heel moois toegewenst.
Wat een geweldige beelden en verhalen!