Dag 14 – 1085 km

2 maart 2019

Happy birthday to me! En om deze heugelijke festiviteit te vieren ben ik vandaag voor de gelegenheid een stukje gaan fietsen. Moest eigenlijk een makkelijk stukje worden, zo’n 55 kilometer, voornamelijk vlak. In theorie klonk dit erg goed. Praktijk pakte helaas nét iets anders uit. Denk aan 5 crossfitlessen achter elkaar. Of 2 weken Insanity in één dag.
Het bleek dat er nog meer sneeuw lag, omkeren geen optie meer was, en ik óók nog een berg op moest. Ploeterend met fiets aan de hand door een halve meter sneeuw. Kilometers lang. Hellingspercentages van 18 graden. This ain’t been a walk in the park…
En toen ik dan eindelijk het pittoreske dorpje Fließ had bereikt, bleek dat deze op de top van een berg lag, er een kilometers lange weg naartoe liep, voorzien van meerdere haarspeldbochten, zonder sneeuw maar zo steil dat ik het alsnog lopend moest doen. Was in ieder geval een goede workout.
Kan ik nu extra gaan genieten van het hotel waarin ik vanavond slaap, geregeld door mijn oom en tante. Veel dank daarvoor!

Omdat ik nu precies 2 weken aan het fietsen ben, vind ik het tijd worden voor een tussenstandje. Ik ben inmiddels dus aanbeland in Fließ, Oostenrijk. Heb inmiddels 1085 kilometers op de teller staan. Van de 14 dagen heb ik één dag regen gehad, en twee dagen ietwat bewolkt. Mijn zonnebril is dus al 11 dagen uit zijn hok geweest, en daardoor staat ie nu op mijn gezicht voor de rest van het jaar. Mijn handen zijn verbrand en mijn jas blijkt tot halverwege te komen. Deze zijn nu dus half-bruin.
Ik heb 8 keer gekampeerd, waarvan 3 keer in ’t ‘wild’. De rest dus in een hotel/hostel. Best wel een luxepaardje ben ik eigenlijk.
Mijn kooksetje is welgeteld 0 keer uit de tas geweest, en is dus nog steeds splinternieuw. Geen idee hoe het werkt ook, daarvoor sleep ik de gebruiksaanwijzing ook mee. Ik voed me voornamelijk met brood, chocola en noten. Inmiddels zit er minimaal 10 kilo chocola achter m’n kiezen. Op dag 2 vond ik dat ik gezond moest doen en heb ik 500 gram tomaatjes gekocht. Praktijk wees uit dat deze niet zo makkelijk in een tas te stoppen zijn, dus nadat ze op waren is het daar zo’n beetje bij gebleven.
Vandaag heb ik de eerste apfelstrudel verorberd, omdat ik vond dat ik dat toch tenminste één keer gegeten moest hebben voordat ik pasta in Italië ga eten. Schnitzel staat overigens nog op de wensenlijst.
En dacht ik dat ik vast wel slank moest worden van deze fietstocht, het aantal kilo’s dat ik afgevallen ben is hoogstwaarschijnlijk 0. Heeft mogelijk te maken met de hoeveelheid chocola dat ik eet en alle groentes die ik niet eet. Maar in my defense, die chocola is gewoon véél makkelijker mee te nemen en vult goed. Bevat ook lekker veel suiker, zodat ik weer even door kan fietsen. En de meeste groentes zijn zo volumineus. Gewoon niet handig.
Daarbij moet je niet te veel in een keer willen veranderen volgens alle levens goeroes. Ik kan nu meerdere dagen achter elkaar fietsen, kan een berg op komen, kom (met moeite) door een halve meter sneeuw heen, weet hoe ik een tent op moet zetten en hoe ik iemand gedag moet zeggen in het Duits. Tegen de tijd dat ik bij mijn ‘eindbestemming’ ben, ben ik zó’n gezondheidsfreak dat ik waarschijnlijk meen dat ik ook nog terug moet fietsen omdat het vliegtuig pakken een te grote ecologische footprint achter laat. Tot die tijd hou ik het nog lekker bij een stuk chocola.