4 juni 2019
Oh mijn god. Was ik laatst nog aan het vertellen dat ik de laatste tijd een stuk minder last heb van honden en toen gebeurde er iets verschrikkelijks.
Wij waren namelijk nietsvermoedend aan het fietsen, eindelijk bergaf na verschillende bergen overwonnen te hebben. Vanaf de linkerkant werden we gespot door twee honden, waarvan er eentje luid blaffend achter ons aan wilde rennen. De auto die van links kwam werd even over het hoofd gezien wat aardde in een frontale botsing met de hond. Die wonderbaarlijk genoeg daarna weer wegliep.
Wij denken dat het zeker wel dood gegaan moet zijn, want het was een behoorlijke klap. Zal vast wat interne bloedingen veroorzaakt hebben.
Vandaag was best een zware dag. Flinke bergen, erg heet. Het landschap is erg veranderd en het lijkt alsof we nu in de woestijn fietsen. Misschien is dat ook wel zo.
We wilden eigenlijk in een hotel overnachten, maar daar kregen we de toeristenprijs in het kwadraat, waardoor we toch maar op zoek zijn gegaan naar een kampeerplaats. Wat niet zo heel makkelijk bleek te zijn in de woestijn. Uiteindelijk zijn we bij een verlaten gebouw neergestreken, wat bij nader inzien niet zo verlaten bleek te zijn. De eigenaar bleek ons gezien te hebben en kwam langs met versnaperingen. An sich heel erg aardig, alleen waren zijn bedoelingen vrij duidelijk en kwam hij steeds dichterbij zitten. Voor mij het punt om naar bed te gaan, zodat Nick hem uit kon zwaaien. Goed geregeld.
Dat op tijd naar bed gaan is wel vrij lastig als je iedere keer allerlei eten aangeboden krijgt. Google Translate gesprekken duren over het algemeen ook vrij lang. Maar ach, geeft wel een extra dimensie aan de ervaring!
Blij dat jij met Nick was!
Dat zadel op dat paard ziet er best comfortabel uit!! Hoeft ook niet steeds opgevuld te worden en denk dat t paard weinig last heeft van drukplekken :p