1 mei 2019
I present you: Jonne en Jonne. En Ali. Wel toevallig dat we allebei op hetzelfde moment in dezelfde plaats waren. Niet zo toevallig dat we dezelfde naam hebben, aangezien ik naar Jonne vernoemd ben.
Nadat ik gisteren de hele dag in de weer ben geweest met de computer en site (en ik erin ben geslaagd om welgeteld één artikel online te zetten) kwamen Jonne en Ali langs mijn hotel en hebben we in de buurt thee gedronken en gewacht op de neef van Ali, daar waar we zouden verblijven. Hotel bleek in een slechte buurt van Izmir te liggen, maar daar heb ik verder niet zoveel last van gehad aangezien ik nauwelijks uit het hotel ben gekomen. En het was wél goedkoop.
Vanmorgen hebben we eerst nog met zijn vieren ontbeten (lees: geluncht) voordat Jonne naar Karaburun ging en ik naar een ander stuk van Izmir.
Ik vond het leuk en gezellig!
Bij het inchecken in het hostel kwam ik meteen al andere fietsers tegen, Australiërs. Daarmee staat het aantal fietsers in dit hostel op 6, inclusief ikzelf. De anderen bestaan uit Ivo, een Oostenrijkse, een Duitser en dus twee Australiërs. En voor mij is dat heel wat, want zoveel andere fietsers heb ik nog niet gesproken!
Morgen ga ik voor het eerst samen met anderen fietsen. Met zijn vieren (Australiërs niet) gaan we naar Efeze. De dag erna ga ik aan mijn grote bus avontuur beginnen, kijk er met smart naar uit.
Tot slot heb ik ook nog een missie ‘zoek gat in slaapmat’ gedaan. Resultaat is dat het net lijkt alsof ie heel is, dus het gat is nog niet ontdekt. Volgende keer nieuwe ronde, nieuwe kansen.
Wat leuk dat je Jonne nog heb kunnen ontmoeten, wat vond ik het jammer dat wij net weer weg waren!!
Heel veel plezier met de andere fietsers en met Nathalie en Rachelle natuurlijk!
Liefs mama
Weer top foto’s! De Jonnes zien er er fantastisch goed uit 🙂
En Ali in beeld, ook erg leuk!
Gezellig met andere fietsers, veel plezier,
Caroline
Ha Jonne,
Leuk om weer ff bij te lezen, had het druk met andere dingen, anders had ik wel eerder gereageerd. Eten is een ding in Turkye, tenminste, ze hebben er de lekkerste kebab van Europa, niet van varkensvlees zoals bij ons maar van schapenvlees als het goed is. Daarnaast is de Turkse keuken erg verfijnd met allerlei kruiden, maar dat heb je zeker gemerkt. En die grote ramp waarover je schreef, ik dacht je fiets is weggehaald ( dat heb ik meegemaakt met andere Nederlanders toen ik naar Rome fietste, werden twee dure fietsen van hen s’nachts weggehaald). Ik zie dat je in Izmir bent, grote stad, en ik ben benieuwd naar je busavontuur, je pakt de bus toch niet naar China hé?
Groetjes, Paul
Hoi Jonne,
De verhalen klinken weer goed en de foto’s zijn weer mooi!
Je neemt toch niet te vaak een hotel hè, want dan wordt dat reisje wel een beetje een slappe hap.
Yvonne en ik zijn afgelopen weekend naar Ootmarsum geweest. Was 200 km! Best ver, maar gelukkig konden we met de auto.
Wel leuk dat we zo wat van onze heldhaftige avonturen uit kunnen wisselen. Moet een feest van herkenning voor je zijn!,
Groet,
Je ex-buurjongen Erik