Dag 70 – 4620 km

27 april 2019

Ik was altijd in de veronderstelling dat Amerikanen het meest vaderlandslievend zijn, maar dit idee moet duidelijk bijgesteld worden. De Stars and Stripes hangen op veel plaatsen, maar die Turkse vlag, die hangt écht overal. In masten, op gebouwen, op bergen. Mensen rijden met de Turkse vlag aan hun auto. En wanneer er een voetbalwedstrijd is twijfel ik er niet aan dat het gros de Turkse vlag op zijn hoofd zal schilderen.
Volgens mij heeft mijn moeder zo’n 3 keer de vlag uitgehangen. Die keren dat iemand de middelbare school afgemaakt had. Was ook een hoogtepunt in mijn carrière, moet ik toegeven. 

Laatste paar dagen zit de trit goed in de benen. Hij gaat eigenlijk wel lekker. Zelfs met de lange middagpauze van vandaag in de Starbucks (vanwege het internet, uiteraard) heb ik ruim 100 kilometer gemaakt. Het idee was om wat op de computer te werken vanmiddag. De praktijk was dat het internet bij Starbucks zwaar belabberd was en dat ik geen enkele foto kon uploaden. Andere keer beter. 

Het fijnste moment om te fietsen vind ik eind van de middag. Als de zon een beetje onder aan het gaan is. In dit geval fietste ik op een erg mooie route langs de kust. En was ik wel een beetje erg laat, want moest nog naar een slaapplaats zoeken. Nadeel van dat late fietsen is dat mijn tentje eigenlijk niet meer echt kan drogen dan. En ’s ochtends ben ik te ongeduldig om te wachten totdat alles goed droog is, en als je het dan een beetje nat inpakt is het helemaal nat als je het uitpakt. Dat is kampeerlogica. 
Maar goed, kleinigheidjes blijf je houden.