Dag 36 – 2617 km

24 maart 2019

Een ernstig angstaanjagend moment had ik vanmorgen, in m’n tentje. Toen ik wakker werd en ik half op de grond lag. Ik kan niet zeggen toen ik wakker werd omdat ik half op de grond lag, want wakker word ik sowieso met enige regelmaat. Omdat m’n kampeerbedje toch net iets minder comfortabel ligt dan m’n gewone bed, en ik dus last krijg van mijn heup en dan op de andere zij moet gaan liggen. Totdat ik daar weer wakker van word and so on. Maar in dit geval werd ik dus wakker en lag ik half op de grond. Wat zeer verontrustend is. Ik heb nog stille hoop dat de sluiting niet goed dicht zat of iets dergelijks, maar dit heb ik eigenlijk nog niet gecheckt. Mogelijk is m’n bed dus lek. Beetje jammer. 

Ik ben inmiddels in Sarajevo, wat nog een hele klim was. Maar goed dat ik gisteren zo ver had gefietst, want het was vermoeiend. Met name ook omdat m’n spatbord dus aan alle kanten aanloopt, waardoor ik niet bepaald harder die berg op ga. Ik ga morgen dus proberen een fietsenmaker op te snorren die het ding voor me kan maken. Zodat ik weer verder kan vliegen richting China. Voor nu ga ik even twee dagen sightseeën en rusten in een bed die niet lek kan. Kan ik daarna weer vol goede moed en energie verder! 

Ps. Nog over mijn uitermate goede voorbereiding. Het was niet dat ik geen tijd had, maar ik ben daar gewoon niet zo van. Alles pakt altijd anders uit dan gedacht anyway. Ik hanteer vol overgave de Pippi Langkous methode: ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan. Werkt vooralsnog prima!