Dag 250 – 10.009 km

• 

• 

• 

• 

• 

24 oktober 2019

Wij zijn bestolen. Gewoon in het hostel. Een tomaat en drie eieren. Heftige gebeurtenis. 

Vandaag hebben we eindelijk een idee gekregen van het mooie Kirgizië in plaats van het verschrikkelijke. De weg was rustiger, we zijn slechts één maal bijna overreden. Was wel een close call, maar we hebben het overleefd. Het weer was goed, er waren mooie herfstkleuren, de omgeving was mooi, het fietsen ging lekker. 
En, tromgeroffel: vandaag heb ik de magische grens van 10.000 kilometers overschreden. Maar aangezien ik niet zo’n hippe millennial ben heb ik hier verder geen foto voor op Instagram van gemaakt of zo. 

We hadden ook nog even code Red aan het einde van de dag. Klein incidentje. Een van de trappers van Nick zijn fiets is afgebroken, dus fietsen was niet meer mogelijk. Uiteraard op die ene weg in Kirgizië waar geen auto’s af en aan rijden. We hebben maar besloten om te kamperen en morgen mogelijk een lift proberen te vinden. Omdat het nog iets van 25 kilometer naar de grens met Kazachstan is. 

Maar, we kamperen in de buurt van een huis, en iemand stelde voor om het te lassen. Daar is ie dus op dit moment mogelijk mee bezig, en mocht dit lukken zou dat helemaal geweldig zijn! Ze hadden ons ook uitgenodigd om bij hun thuis te blijven slapen, maar dat hebben we maar afgeslagen. De oprechtheid is niet helemaal duidelijk, en wij hebben geen zin en geen geld om ervoor te betalen. Daarom slapen wij vanavond ergens op een berg, vlakbij Kazachstan, met een kapotte fiets en vriest het dat het kraakt. Maar, het is wél goedkoop!