Dag 119 – 7766 km

• 

• 

• 

15 juni 2019

Het ziekenhuis in Karaj, Iran is wel interessant. Gisteren moest ik op de dokter wachten, en na een paar uur bleek dat hij helemaal niet kwam. Hij zou vanmorgen komen. Dus hebben ze me naar een andere kamer gebracht waar ik samen met nog 3 andere Iraanse vrouwen lag.

Gisteren was mijn enkel ook nog gebroken en moest het geopereerd worden, ’s nachts was het niet meer gebroken maar moest er nog wel geopereerd worden. Wat er dan precies geopereerd moest worden was me ook niet geheel duidelijk.

Vanmorgen was m’n enkel misschien gebroken, maar later toch weer niet. Die dokter zou vandaag ook niet meer komen, maar morgen.

Aangezien ik even gillend gek werd en daar echt weg moest had ik bedacht om of naar een ander ziekenhuis te gaan, of een poging te doen om naar Nederland te vliegen. Mijn fiets bleek in de buurt te staan dus heb ik even schone kleren gepakt en me omgekleed en wat rond gevraagd en gebeld hoe of wat. 
Het schijnt zo te zijn dat een reisverzekering alleen een vlucht vergoed als je al een andere vlucht had geboekt en dus schade lijdt. Als je nog geen vlucht hebt dan moet je dat gewoon lekker zelf betalen. Vind ik een beetje vreemd, en naar mijn idee stond dat ook niet zo in de kleine lettertjes.

In ieder geval, nadat ze er lucht van hadden gekregen dat ik weg wilde gaan kwamen hele hulptroepen aangestormd. De baas kwam onder andere poolshoogte nemen, samen met nog een leger andere mensen. De dokter is gebeld en komt nu toch wel vandaag, de Zwitserse ambassade schijnt te komen om onduidelijke redenen, ze hebben een echo van m’n buik gemaakt voor als ik inwendige bloedingen zou hebben (waar ik dan vast al aan overleden zou zijn indien dat het geval zou zijn geweest) en ze hebben me naar een VIP kamer gebracht, waar ik in m’n eentje mag liggen en ook nog eens gebruik mag maken van de WiFi.
Vijf sterren hotel hier.